هر مجموعه قوانینی ، یکپارچگی خاص خود را نیاز دارد . زیرا توسط یک سازمان یا گروهی از ادارات باید اجا شود .مانند قوانین موجر و مستاجر – قوانین مالیاتی – قوانین گمرکی و غیره .
زمانی که قانون گذار ( مجلس نمایندگان ) تصمیم به تصویب قانونی میگیرد ، باید به این یکپارچگی قوانین توجه نماید . چه بسا تصویب یک قانون ، نیاز به اصلاح چند قانون هم خانواده داشته باشد . نظر به این که این قوانین به دلیل مشکل اجرائی در روند یک کاری است لازم است که این یکپارچگی قوانین حفظ و از همه مهمتر ، این یکپارچگی کنترل گردد .
این به آن معنی است که مجلس برای تصویب یک قانون مثلا در زمینه مالیات ، باید کل قوانین مالیاتی را دوباره تصویب نماید . ( با تغییر مثلا یک قانون ، بصورت اضافه شدن یا اصلاح شدن یک ماده قانونی )
این اصل کمک میکند تا قوانین موازی . حتی متضاد نداشته باشیم . ( که متاسفانه تعداد این قوانین متضاد و موازی کم نیست )
همچنین با بررسی مجدد و دوره ای قوانین ، باعث به روز آوری قوانین خواهیم شد . میدانیم که حجم زیاد قوانین اصل موثر بودن قوانین را نقض میکند ، بنابراین با کنترل هر موضوع ، با اصلاح قوانین میتوان خواست قانون گذار ( قانون گذاران ) را برآورده نمود و در عین حال کارائی سیستم را نیز افزایش داد .
زمانی که شما در جنگ شرکت میکنید و به خاطر مقدسات خود ( آزادی – وطن و غیره ) به قتل افراد دیگر ( نظامی – غیر نظامی – باگناه – بی گناه و ... ) اقدام میکنید .
در این صورت شما قهرمان جنگی هستید و اگر به خانه برگردید ، مدال شجاعت خواهید گرفت . طبیعی است که طرف مقابل جنایتگار جنگی است .
اما از آن سو که به جنگ نگاه کنیم ، آن افراد قهرمان و حافظ کشور و مدافع مقدسات خود هستند ! آنها هم قهرمان جنگ هستند !خیلی مهم است که از کدام طرف به جنگها نگاه کنیم .
کار درست این است که همه از سوی یک شخص سوم و ناظر بی نظر به قضیه نگاه کنند . این آن چیزی است که از جنگ برای دیگران باقی میماند .
در جنگ بالکان ، هر دو طرف مدعی بودند که قهرمان جنگی هستند و طرف مقابل جنایتکار است . اما تاریخ چه گواهی خواهد داد ؟
در جنگ ایران و دخالت کشتی وینسنت و مدال گرفتن کاپیتان کشتی ؟!
در جنگ ویتنام چه شد – همین اتفاق را در عراق و افغانستان تکرار شد ، تاریخ ( مثلا صد سال دیگر ) چگونه خواهد نوشت ؟
بازماندگان غربی جنگ ویتنام در صد سال بعد آیا از مردم ویتنام و افغانستان و عراق عذر خواهی خواهند کرد ؟ برای کاری که اجدادشان انجام داده اند .
تاریخ راجع به ما چه خواهد نوشت ؟
در مدیریت شرکتها یک مقوله ای که بسیار مهم است ، افزایش خروجی بدون افزایش هزینه میباشد . این به معنی افزایش بهره وری در سازمانها است .
در بخش بیمارستانی متاسفانه ما مدیریت های تخصصی حرفه ای داریم و در این گروه کمتر فعالیتهای مدیریتی را مشاهده میکنیم . اصولا در بر اساس مشاهدات نگارنده ، بسیاری از مدیران سطوح متوسط و بالای موسسات خدماتی و تولیدی ، فاقد تخصص های سرپرستی ( حتی برای چند کارگر ) میباشند . ظاهرا اولویت این دانش و تخصص در کسب سمت های ایشان ارزشی نداشته است .
لازم است بخصوص برای بیمارستانهای دولتی ( و تامین اجتماعی ) یک بررسی صورت گیرد که چگونه میتوان خروجی آنها را افزایش داد . در این مورد یک تحقیق بین بخشی ( بین مدیریت بیمارستان و متخصصین بهره وری ) باید صورت گیرد . به نظر میرسد که اصلاح روشهای در صف قرار دادن بیماران – مدیریت حضور موثر پزشکان برای ارائه خدمت ( ویزیت بیماران ) و شناسائی گلوگاه و روشهای اصلاح آن بتواند تا حدود زیادی ظرفیت موثر بیمارستانها و مراکز خدماتی کشور را بالا ببرد .
همچنین با شناسائی بیمارستانها و مراکز درمانی فاقد بیمار ( که به هر دلیل این مراکز درمانی احداث شده اند ) و مدیریت یکپارچه آنها با سایر مراکز درمانی همجوار ، میتوان از ظرفیت این مراکز بصورت اشتراکی و هدایت بیمار به آن مراکز استفاده نمود .
نه تنها بیمارستانها و مراکز درمانی ، بلکه در همه بخشهای عمومی باید این تحقیقات صورت گیرد .
افزایش کارائی و راندمان را با تحقیقات بین رشته ای برای زمینه های زیادی میتوان اجرا نمود مانند :
خدمات پلیس راهنمائی و امنیتی
خدمات محیط زیست و گردشگری
خدمات شهرداری ( از حمل زباله تا صدور مجوز و توسعه شهر ها )
خدمات آبرسانی – توزیع انرژی – خدمات مخابرات
و بسیاری موارد ریز و درشت دیگر .
