در مدیریت شرکتها یک مقوله ای که بسیار مهم است ، افزایش خروجی بدون افزایش هزینه میباشد . این به معنی افزایش بهره وری در سازمانها است .
در بخش بیمارستانی متاسفانه ما مدیریت های تخصصی حرفه ای داریم و در این گروه کمتر فعالیتهای مدیریتی را مشاهده میکنیم . اصولا در بر اساس مشاهدات نگارنده ، بسیاری از مدیران سطوح متوسط و بالای موسسات خدماتی و تولیدی ، فاقد تخصص های سرپرستی ( حتی برای چند کارگر ) میباشند . ظاهرا اولویت این دانش و تخصص در کسب سمت های ایشان ارزشی نداشته است .
لازم است بخصوص برای بیمارستانهای دولتی ( و تامین اجتماعی ) یک بررسی صورت گیرد که چگونه میتوان خروجی آنها را افزایش داد . در این مورد یک تحقیق بین بخشی ( بین مدیریت بیمارستان و متخصصین بهره وری ) باید صورت گیرد . به نظر میرسد که اصلاح روشهای در صف قرار دادن بیماران – مدیریت حضور موثر پزشکان برای ارائه خدمت ( ویزیت بیماران ) و شناسائی گلوگاه و روشهای اصلاح آن بتواند تا حدود زیادی ظرفیت موثر بیمارستانها و مراکز خدماتی کشور را بالا ببرد .
همچنین با شناسائی بیمارستانها و مراکز درمانی فاقد بیمار ( که به هر دلیل این مراکز درمانی احداث شده اند ) و مدیریت یکپارچه آنها با سایر مراکز درمانی همجوار ، میتوان از ظرفیت این مراکز بصورت اشتراکی و هدایت بیمار به آن مراکز استفاده نمود .
نه تنها بیمارستانها و مراکز درمانی ، بلکه در همه بخشهای عمومی باید این تحقیقات صورت گیرد .
افزایش کارائی و راندمان را با تحقیقات بین رشته ای برای زمینه های زیادی میتوان اجرا نمود مانند :
خدمات پلیس راهنمائی و امنیتی
خدمات محیط زیست و گردشگری
خدمات شهرداری ( از حمل زباله تا صدور مجوز و توسعه شهر ها )
خدمات آبرسانی – توزیع انرژی – خدمات مخابرات
و بسیاری موارد ریز و درشت دیگر .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر