فرهنگ هر کشوری ویژگیهای خاصی دارد . اگر عرضه فرهنگی کشورها دسته بندی گردد ، مخاطب به راحتی این ویژگیها را درک میکند . اما اگر عرضه این فرهنگها مخلوط باشد ، مخاطب موارد فرهنگی را درهم و برهم میبیند و امکان دریافت فرهنگ مخاطب کاهش میابد .
یکی از بهترین روشهای دسته بندی اطلاعات بر اساس نمایش فیلمها و اخبار بر اساس کشور تهیه کننده آن خواهد بود . بدین ترتیب فرهنگ دیگر کشورها برای مخاطب بهتر قابل درک خواهد بود . از این رو لازم است مردم کشورمان با فرهنگهای کشور های زیر بر اساس وجود یک شبکه مستقل برای هر آیتم که فیلمها و اخبار مرتبط به ایشان را نمایش دهد داشته باشیم .
1- روسیه
2- آمریکا
3- بریتانیا
4- فرانسه
5- آلمان
6- چین
7- هند
8- کره
9- ژاپن
10 - ترکیه
11- آمریکای لاتین
12- نیجریه
13- آفریقای جنوبی
14 مصر و شمال آفریقا
15- استرالیا و نیوزلند
16- اندونزی و مالزی
17- سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی
و ...
عرضه اخبار و فیلمهای ایرانی به این محدوده های جغرافیایی نیز میتواند با آن شبکه ای که با فرهنگ ایشان آشنایی دارد اختصاص یابد . به این وسیله یک گردش دو سویه اطلاعاتی با مردم جهان خواهیم داشت .
تبادل فیلم و موارد دیگر نیز میتواند در کنار مناسبات تجاری مرتبط مطرح و فعالیت این مجموعه را اقتصادی نماید .
فعالیتهای این شبکه های تلوزیونی علاوه بر ایجاد اشتغال و افزایش تولید ناخالص ملی بصورت مستقیم ،
