زمانی که در شهر قدم بزنید با درهای بسته مساجد مواجه میشویم ! 
اغلب مساجد در ساعاتی که اول وقت نماز است باز میشوند. برای مدتی درها باز است و خیلی زود درها بسته میشود. انگاز سجده به خدا زمان خاصی دارد و مسجد برای اوقات خاصی باید باز باشد . از سوی دیگر بعضی از مساجد اصلا مقوله مسجد بودن را کنار گذاشته اند. آنها محل برگزاری مراسم یادبود مردگان شده اند.به قدری صندلی در فضای مسجد گذاشته اند که جای نماز خواندن نیست . کسی هم برای نماز خواندن به این مساجد مراجعه نمیکند. از مسجد بودن یک نام را یدک میکشند ! مسجد یعنی جای سجده و سجده کردن وقت ندارد .
در سالهای اول اسلام مسجد همیشه باز بود . در واقع به قدری مساجد برای مردم آسایش ایجاد میکردند که بسیاری از مسافران عبوری از شهرها در مسجد اقامت میکردند. از این رو برای مساجد هجره هایی ساخته شد و فضاهای خصوصی در عین عمومی بودن مسجد ایجاد گردید.
کم کم کارکرد مسجد از مسیر خود خارج شد و ... تا امروز .
باید زمانی درهای مساجد را گشود. مسجد جای عبادت است . پس هیچ مسلمان و مسیحی و یهودی و زرتشتی را نباید نهی نمود. آیا به معابد هندوها رفته اید ؟ آنها مسلمانان را راه میدهند . چرا ؟ چون دین پزیرای مردم است . پس مساجد بروی هندوها هم باید باز باشد . آنها هم میتواننند به مسجد بیایند و ببینند دیگر ادیان چگونه خدا را ستایش میکنند . ( اگر جامعه تحمل آنرا داشت خوب است به آ«ها هم اجازه داده شود خدای خود را در مساجد ستایش کنند . کم کم به خداوند حقیقی گرایش خواهند یافت )
باید در مساجد 24 ساعت شبانه روز باشد و خادمین مسجد ، خود را خادم مردم بدانند و واقعا به مردم خدمت کنند. آنها صاحب مسجد نیستند . صاحب مسجد خداوند است و ارزش خدام مساجد ، به خدماتی است که انجام میدهند و مزد آنرا نه از مردم ، بلکه از خداوند خواهند گرفت . اگر واقعا خدمت کنند .
