در زمان تجاوز نیروهای متفقین به کشور بیطرف ایران ، نیروهایی در داخل کشور ، کلیه نیروهای نظامی را از پادگانها مرخص نمودند.
این امر جدای از حسنی که برای متفقین داشت ، کل کشور را از داشتن مدافع محروم نمود. زمانی که نیروهای نظامی در پادگانها و زیر نظر ارتش مرکزی بودند . امکان چانه زنی و کسب امتیاز از اشغالگران وجود داشت .اتفاقی که به دلیل دستور گروهی نظامی از کشور سلب گردید.
گرچه امروز همه آن نظامیان از دنیا رفته اند و دادگاهی در زمان حیات ایشان ، همگی را از اتحامات وارده مبرا دانسته ، اما دادگاه دیگری از جانب ملت ایران و سلب قدرت دفاع از ملت را باید پیگیری نماید .
این اقدام به هر دلیل که صورت گرفته باشد قابل محکوم کردن است .
حسن این کار ضمن یاد آوری این که مفهوم ملترا از این جهت که با افراد از بین نمیرود را برای نسل امروز و فردا مشخص خواهد کرد و از سوی دیگر ملت حس خواهند کرد که هویت ملی همواره مدافع دارد و از آن حفاظت میشود .
این اتفاق در هر زمان قابل انجام است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر