بنگلادش حدود 150 ملیون جمعیت دارد . این جمعیت در مقایسه با چین و هندوستان خیلی کم است . اما یک جمعیت نسبتا بزرگ و تاثیر گزار است .
اگر این جمعیت توسط چین جذب گردد و مورد استفاده استراتژیک قرار گیرد ، برای هند میتواند دردسر و زحمت ایجاد نماید . عقلانی است که هندوستان تمهیداتی را اتخاذ کند که بنگلادش دوباره به آغوش هندوستان باز گردد.
موارد زیاد اشتراک بینابین دو کشور وجود دارد . هندوستان نیز باید در آینده نزدیک مسیر تساهل و تحمل را بپیماید تا بتواند در یک کشور با تنوع ادیان و اعتقادات با صلح و یکپارچگی زمینه رشد را فراهم بیاورد .
از سوی دیگر در آن حدود عملا میانمار از حمایت چین برخوردار است و چین به واسطه نزدیکی بخشی از سرزمین پر جمعیت خود به دریا روی آن کشور دست گذاشته و به صورت سنتی از حکومت آن حمایت می کند و مسائل داخلی میانمار برایش اهمیت ندارد . آنچه از دیگر کشورها برای مسائل داخلی خود انتظار دارد.
برای هندوستان فضای بنگلادش میتواند یک هلند باشد در کنار دیوار ماژالان فرانسه . جایی که نیروهای آلمانی خطا ماژالان را و همه نیروهای آنرا دور زدند . در جهان امروز و فردا حفره های امنیتی کلان نباید داشت .
ما نیز باید با منطق مشابه مسلمانان همسایه را یکپارچه نمائیم . امنیت در بزرگی و عدم وجود حفره ها است .
هم سوئی هندوستان با فلات ایران به نفع هر دو و در مقابل قدرت رو به ازدیاد و تحدید کننده چین است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر