ابتدا به فضا - زمان می پردازیم .هر نقطه از فضا - زمان یک سری پارامتر دارد . طول - عرض - ارتفاع و زمان . این مشخصات منحصر به فرد هستند و یکتا.
حال یک اپسیلون به هر سو را در نظر می گیریم .اصل پیوستگی فضا - زمان توضیح می دهد که ابعاد نیز باید یک مقداری با نقطه آغازین تفاوت کنند . اما نه خیلی زیاد . چرا ؟چون فضا - زمان پیوسته است .
حال در یک دنیای چهار بعدی پیوسته . میتوان یک حفره قائل شد . ( کناره های سیاهچاله ) . اما اینکه این حفره به جای دیگر با ارامترهای متفاوت چسبیده باشد ، عملی نیست .
بنابراین کرم چاله نمی توان داشت .
برای راحتی تصور ، فرض کنیم جهان دو بعدی است و یک مجانب برای محور ایکس مثبت در نظر بگیریم .دنیای پایین محور و بالای محور از یکدیگر جدا شده اند و به هیچ عنوان از محیط پایین به محیط بالا نمی توان رفت .
حالا یک مجانب برای محور دوم در نظر بگیریم . این یکی هم چپ و راست صفحه را از هم جدا می کند . هیچ احتمالی برای اینکه این صفحه چهار بخش شده را بتوان از یک سوی یکی از مجانب ها به سوی دیگری رفت وجود ندارد .
حال یک مجانب برای محور افقی برابر یک در نظر بگیریم . باز امکانی برای گذر وجود ندارد و این مجانب ها یکدیگر را قطع می کنند و فضاهای بسته می سازند ، اما راهی از این سو به آن سو باز نمی کنند.
هر میزان مجانی اضافه کنیم ( سیاهچاله های جدید بگذاریم ) و یا شدت مجانب را کم و زیاد کنیم (جرم سیاهچاله کم و زیاد شود ) امکان رد شدن از محوده مجانب ها نیست .
این مجانب ها به یکدیگر راه ندارند . ممکن است با هم محدوده های بسته یا یک سو باز بسازند ، اما از آنها نم یتوان گذشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر