خداوند در همه جا هست و آشکار است . اما مردم عادت ندارند خداوند را مشاهده کنند.
نور از شیشه عبور می کند و هر چه شیشه شفاف تر ، شدت نور بیشتر.
خداوند بعضی از خلق را شفاف می کند ، تا خلق با دیدن آنها نور خداوند را ببینند . از این رو وقتی به اولیا نگاه شود ، بر اساس شفافیت ایشان نور خداوند دیده میشود .
بعضی خیلی شفاف هستند . امام حسین برای شهدا کربلا و سایر بزرگان – در حد کمتر آن نیز مثل شمس برای مولوی و.....
و آن شفاف ترین موجودات که شدت مشاهده نور خداوند در او بیشتر از دیگران است را امام و ولی می گوئیم . و در غیبت آنها کسی باید باشد که مردم نگرند و نور خدا را ببینند. آن خورشید عالم تاب – ماه دارد و آن ماه را قطب گوئیم .
والسلام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر