در سال 2020 دو طوفان نزدیک داشتیم . یکی در حوالی بمبی هندوستان و دیگری در شاخ آفریقا و کشور سومالی .
هر دو آنها حدود سه روز پایدار بودند و به سرعت های بالای 100 کیلومتر در ساعت رسیدند . این طوفانها مقادیر زیادی آب شیرین را از آسمان دریاها به خشکی آورده و باعث رشد و شکوفائی کشاورزی و گونه های گیاهی و جانوری بخصوص انسان می گردند .
اگر ما بتوانیم در مناطق جنوبی کشورمان از این گونه طوفانها ایجاد کنیم ، مناطق خشک و کم آب جنوب کشور را با مقادیر خیلی زیاد آب بالای دریاها آبیاری کرده ایم .
این کار خیلی ارزانتر از انتقال آب شور و یا شیرین شده دریا به مناطق مرکزی ایران است .
تکنولوژی ایجاد طوفان گرمسیری هنوز بدست نیامده . مسلما در جایی که آب گرم کافی داشته باشد و در فصل مناسب ، می توان توربین های بزرگی را به حرکت در آوردن هوا و ایجاد ستون بالا رونده مارپیچی ایجاد نمود .
این توربین ها را می توان روی کشتی ها قرار داد و به محل های مناسب برد و یا روی جزایر کوچک در دریاهای مناسب نصب کرد .
از سوی دیگر چون این کار مصنوعی است ، توان ایجاد شده خیلی کمتر از طوفانهای واقعی خواهد بود . این یعنی ضرر کمتر و آب شیرین کمتری نسبت به طوفانهای طبیعی خواهند داشت .
از سوی دیگر انرژی این طوفانها از گرمای اب منطقه است . این یعنی می توان انرژی سطحی آب را کاهش داد . یعنی وقتی که هنوز به طور طبیعی آب دریاها طوفان نمی تواند ایجاد کند ، با ایجاد طوفان ضعیف و مصنوعی جلوی تجمع انرژی سطحی آب را گرفت .
این باعث می شود وقتی یک طوفان دریایی از جای دیگر به این منطقه بیاید از قدرت آن کم شود .
این مورد برای مکان هایی که طوفانهای دریایی خطرهای جانی و مالی شدید دارند ، مانند دریای کارائیب و آسیای جنوب شرقی خیلی می تواند جلوی صدمات مالی و جانی را بگیرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر