اکثر کارهایی که فارغ التحصیلان ما انجام میدهند ، کارهای روتین هستند . حتی پزشکان نیز با بیماریهای مشخص در هر شهر مواجه میشوند. در واقع کاری که ایشان انجام میدهند کار تکنسینی است.
پیچ را اگر شل بود، سفت کرده یا اگر قطعه ای نیاز به تعویض داشت ، آنرا تعویض میکنند. کم کم روشهای تدریس دانشگاه ها نیز اینچنین است.
کافی است در درمانگاه ها از پزشکی که برای فرد دارای شکم درد ، دارو تجویز میکند، بپرسیم : تشخیص شما از بیماری چیست ؟
نمیداند. از روی علائم و دستورالعملهای پزشکی که به او تدریس شده ، داروهایی را تجویز میکند . معمولا افراد درمان میشوند.
اما کارشناسان با دید دیگری به کارها نگاه میکنند. بیماریها و اشکالات مشابه ، میتوانند علتهای متفاوت داشته باشند. کارشناسان پرسشگرند. آنها به دور مسئله میگردند تا به حقیقت برسند.
این امر لزوما به سطح سواد نیز ربطی ندارد. دارندگان مدارک دکترا نیز میتوانند تکنسین باشند و از طرفی افراد کم سواد نیز دید کارشناسی دارند.
تا حدودی از لحاظ شخصیت میتوان افراد یک دسته را ( که آموزش خاص کارشناسی یا تکنسینی دیده و عمل کرده ) به گروه دیگر نزدیک کرد. اما شخصی که ساختار ذهنی او شکل گرفته باشد نمیتوان در جای ناصحیح از او استفاده کرد.
اولا باید ببینیم که ما در کدام دسته هستیم . ثانیا از افراد پیرامونمان در حوزه تخصصی خود ایشان ، انتظار عملکرد کارشناسی یا تکنسینی داشته باشیم . انتظار نابجا ، پاسخهای غلط ایجاد خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر