تقسیمات کشوری را مهم نیست چه بنامیم . استان - ایالت - بخش و غیره 
واقعیت امر این است که ضریب رشد کرونا در بسیاری کشورها بزرگتر از یک است . اما همه زیر مجموعه های تقسیمات کشوری به یک نسبت نیستند . بعضی بیشتر و بعضی کمتر هستند .
بنابراین اگر تردد بین استانی کنترل شود مثلا فقط کالاهای ضروری بتواند از مرز بین استانی (ایالتی- بخشداری و ...) عبور کند ، بدین وسیله خود به خود آن مناطقی که ضریب رشد کرونای زیر یک دارند ، عاری از کرونا خواهند شد . حالا با توسعه این بخشها می توان بخشهای بزرگتری را عاری از کرونا نمود .
در خصوص مناطقی که ضریب بالا دارند ، راهکارهای خاص مثل قرنطینه خانگی و شهری به مدت زمان کافی بیماری را از بین می برد ، لازم نیست کل مناطق یک استان قرنطینه شوند . هر منطقه یا شهر که قرنطینه شد ، ارتباط آن با بخشهای قرنطینه نشده باید قطع باشد .
مناطق شهری بزرگ مثل تهران ، بالقوه مستعد رشد کرونا هستند ، بنابراین اگر روزی این شهر از کرونا پاک شد و در شهرهای دیگر کرئنا موجود بود ، باید به شدت کنترل شود که این بیماری از آن مناطق به تهران نرسد ( و بر عکس )
راه کنترل کرونا منطقه بندی و مدیریت مناطق است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر