چرا افزایش تولید داخلی باعث افزایش مصرف نمیگردد ؟

دو عامل مانع مصرف است . پس انداز و خروج ثروت . دومی میتواند به دلیل سرمایه‌گذاری خارجی رخ داده باشد ( آنچه قبلا در آن جامعه سرمایه‌گذاری شده باشد یا این جامعه در جای دیگر سرمایه‌گذاری کند ) و اولی از عدم اطمینان به آینده .
پس انداز طولانی مدت  باعث تغییر ارزش واحد پولی می‌گردد .
راهی که آلمان برگزید , بزرگ کردن جامعه پولی بود تا بتواند به پس انداز ادامه دهد . نتیجه آن شد که بعضی در مقابل باید استقراض بزرگ میکردند . این عمل تا ورشکستگی آنها میتوانست ادامه یابد . بحران مالی اروپا از اینجا ناشی شد . اگر در اتحادیه اروپا کشور بدهکار نداشته باشیم , کشور پس انداز کننده نمی‌تواند بدون تغییر ارزش پولی فعالیت نماید .
دز مقابل چین پس انداز کننده ناچار است واحد پولی خود را تغییر دهد . به صورت طبیعی ارزش پول چین باید بالا رود تا تعادل اقتصادی برقرار باشد . حرکت معکوس واحد پولی چین ( با دستور دولتی ) تاثیر مخرب در خارج و داخل خواهد داشت .
چین برای افزایش مصرف داخلی باید این ثروت را در اختیار کل خلق قرار دهد . البته طبیعی است که نسبت افزایش مصرف با افزایش رشد یکسان نباشد , اما رقم آنها یکسان خواهد بود .
برای افزایش رشد بیشتر کشورها باید به سمت نوآوری و ایجاد کالاهای جدید برای تامین نیازهای جدید بروند .
مانند ایجاد خط هوایی مسافرت به مدار زمین ( توریست فضایی ) و از این قبیل موارد که خود باعث شغلها و ابداعات جدید از قبیل هتلداری فضایی , تامین آب و غذا در فضا , ایجاد ساختمانهای مسکونی فضایی و غیره خواهد گردید .

اختیار انسانی با اختیار حیوانی فرق دارد.

فرق آن در این است که انسان توان مخالفت با غریزه را دارد .
اگر از این مخالفت در جهت رشد مراتب انسانی استفاده شود که رشد است .
به واسطه خلافت الهی در وجود خودمان میتوانیم با تمرین کنترل غرایز باعث رشد مراتب معنوی گردید .
و بر عکس اگر این مخالفت غریزه در جهت ضد انسانیت باشد , انسان بدتر از حیوان میشود .
اگر به وجهه نمایندگی خدا در وجود خودمان , مثلا در کسب منافع به حد دزدی برویم یا در دفع ضرر مرتکب قتل شویم , طبیعی است که وجهه انسانی را مخدوش کرده‌ایم .چون در حرکت در مسیر منفی میتوانیم از اختیار انسانی استفاده کنیم ، پس در حرکت به سوی منفی از حد منفی حیوانی خواهیم گذشت و بسیار پست تر خواهیم شد .

افزایش جمعیت

در همه حیوانات نیروی زایش بیش از حد لازم است , زیرا با از بین رفتن تعداد اضافی , نسل ادامه میابد .
در انسان نیز چنین است . در طول تاریخ دیده‌ایم که جنگها , بیماریها , بلایای طبیعی و غیره جمعیت بشر را کاهش داده است .
در مورد انسان با پیشرفت انسانیت این حدی دارد . در میزان مشخصی از جمعیت و رشد اجتماعی میزان رشد جمعیت کاهش میابد و پس از نوسان در حد معین خواهد ماند .
در طی زمان با پیشرفت دنیوی انسان , جهان توان پذیرش تعداد بیشتر بشر را خواهد یافت و قبل از این بارها شاهد این اضافه شدن جمعیت بوده‌ایم.
اما واقعا زمین وسیع است و تا چند برابر جمعیت فعلی توان رفع نیازهای ما را دارد . مشکل اینجا است که به جای این که " با " طبیعت زندگی کنیم و " در " طبیعت باشیم , تصمیم گرفته‌ایم " به جای " طبیعت باشیم و مسیر جدایی برای خود بسازیم.
هر گاه بشر با مشکلی مواجه میشده , همواره مهاجرت میکرده .جهان جای زندگی است , میتوان بخشهایی از جهان که توان مهاجر پذیری را دارند مشخص کرد . قزاقستان , شرق روسیه , بخشهای بزرگی از آمریکا و استرالیا توان پذیرش جمعیتهای بزرگ مهاجر را دارند .
اگر مسئله امکان مهاجرت مردم ناشی از تغییرات اقلیمی و افزایش جمعیت را عالمانه مدیریت نکنیم , دنیا با عواقب مهاجرت به اروپا و مناطق برخوردار و همینطور جنگ برای کسب امکان حیات ( برای آب و غذا و دیگر نیازها ) روبرو خواهد شد .

علم ارتباطات و فکر کردن

در علوم ارتباطات بیان می‌گردد که , زمانی که دو نفر ( در ایران ) مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند بصورت اتوماتیک شخص خود را با شخص مقابل می‌سنجد .
در این ارزیابی , بالادست - زیردست از جمله مواردی است که شخص آنرا ارزیابی میکند .
مردم در مقابل زیر دست و همطراز بیشتر فکر میکند .
در مقابل مردم در مقابل افراد بالادست تابع هستند و در گفتار ایشان کمتر فکر می‌کنند .
با به چالش کشیدن افراد زیردست میشود مردم را به اندیشیدن وادار کرد .
از طرفی با برنامه‌های آموزشی میتوان به مردم آموخت در آنچه نمیدانند ابراز فضل نفرمایند .
باید دید افرادی که در هیچ زمینه متخصص نیستند چه باید بگویند ؟
این را به دیگران آموخت که در چیزی که تخصص ندارند , چه میزان و چگونه باید گفتگو کنند .

ملت باید فکر کنند

متاسفانه شاهدیم که مردم کمتر فکر می‌کنند . اغلب در ملاقاتها , افراد شنیده‌های خود را بازگو می‌کنند .
گویا در مسابقه شان و مقام شرکت کرده‌اند و هر کس کمتر دانش داشته باشد بازنده است .
دز این رقابت همه مردم در خصوص همه چیز ابراز عقیده " بدون فکر " کرده و اغلب " استنباط احساسی " خود را ابراز نموده و لغتهای " دوست دارم " و یا دوست ندارم جور دیگر فکر کنم از میان گفتارشان آشکار است .
اگر در کشورمان این را یک عیب عمومی بدانیم ( در کنار همه حسن هایی که داریم ) برای درمان " عمومی " آن چه باید کرد ؟
طبیعی است سناریوی آموزشی ما از ابتدا به فکر نکردن و بازگو کردن محفوظات اولین مرحله غلط این سیکل است که باید اصلاح گردد .
در همه مراحل زندگی باید آموزش ( خبرگزاریها - برنامه‌های تلوزیونی و غیره و غیره )
مناسب در جهت فکر کردن داده شود .
جوایز اقتصادی و اجتماعی باید به افرادی که فکر می‌کنند داده شود . نه کسانی که بدون فکر تکرار می‌کنند .
در واقع سیکل رفتارهای اجتماعی باید تغییر کند . وظیفه اصلاح این سیکل ها بعهده کسانی است که قدرت این مار را دارند پ متوکل این کار هستند .
اما هر شخص در هر کجا هست باید بپرسد ; چرا ؟
این لغت " چرا " را باید پشت هر خبر و اطلاعی که دریافت میکنیم قرار دهیم . هر چیز را قبول نکنیم . با اندیشه با همه چیز برخورد نماییم .
اکثر ما مسلمان هستیم و یکی از دستورات مهم قرآن فکر کردن است . حیف است که آموزه های مهم دینی را پشت سر بیندازیم و دنیا ( و البته تا حدود زیادی عاقبت ) خود را به بیگانگان بسپاریم .

بهره وری نیروی انسانی در دولت

گر چه دولت مدعی است نیروی انسانی کمی را در اختیار دارد ( اکثر نیروهای دولتی از دید مردم در بخش " شبه دولتی " هستند که دولتیها آنها را بخش خصوصی مینامند ) اما اثر بخشی همین نیرو نیز در اقتصاد بسیار قابل توجه است .

این گروه علاوه بر این که جزئی از اقتصاد هستند ، هدایت و روانی بخشهای بزرگی از اقتصاد را نیز مدیریت میکنند . این بدان معنی است که با افزایش کوچکی در بهره وری بخشهای دولتی ، کل اقتصاد از مزایای آن بسیار بهره ور خواهد گردید .

گر چه مورد به مورد و اداره به اداره ، این تحقیقات توسط مهندسین ارزیاب کار باید صورت گیرد ، از نتایج این بهبود بهره وری ، کاهش چشم گیر نیروی انسانی خواهد بود .

ایجاد ساختار جدید و انتقال فعالیتها به بخشهای جدید ف با منتخبی از نیروی انسانی قبلی ، بدان معنا خواهد بود که بخش بزرگی از نیروی انسانی دولتی روی دست دولت خواهند ماند و باید در صندوق نیروهای مازاد آنها را نگهداری کرد .

ترجیح استخدام های جدید از این  منبع باید باشد .

برای نیروهای اضافی نیز باید فکری کرد . اگر این نیروها در ساختمانهائی وارد شوند و هیچ کاری نکنند هم به سود کشور خواهد بود .

جای خالی خدمات اجتماعی دواطلبانه در مدیریت شهری

یکی از اتفاقات مبارکی که ملت ایران به آن افتخار میکند ، کمک مردم به یکدیگر است ( گر چه در شهرهای بزرگ کمتر شده ولی هنوز وجود دارد )

این فعالیت به شکل سیستماتیک در بعضی از کشورها اجرا میگردد . سازمانهای شهرهای میتوانند جای این فعالیتها را مشخص و برای کسانی که خدمات دواوطلبانه انجام میدهند ، کارت خدمت یا لباس فرم خاص صادر کنند تا مثلا افراد پیر برای حمل بار تا منزل از این افراد استفاده کنند .

مدیریت این گونه فعالیتها زندگی شهری را رنگ و بوی بهتری خواهد بخشید ضمناین که هزینه های شهرداریها را نیز کم خواهد نمود . ( با عملیاتی مثل آبیاری داوطلبانه فضای سبز شهر یا تمیز کردن خیابانها و غیره )

با ایجاد رقابت در بخشهای مختلف شهر میتوان به افراد برتر فراهم کننده خدمت امتیاز داد و در مسابقاتی آنها را در برنامه های تلوزیونی معرفی کرد . همچنین برترین داوطلبان را نیز در خدمت رسانی  جایزه داد . برای بسیاری از مردم زمانی وجود دارد که آزاد هستند و میخواهند کاری مفید انجام دهند ولی امکان آن نیست . فعالیتهائی مثل عیادت سالمندان و بسیاری کارهای دیگر که به ذوق و خلاقیت همه مردم بستگی دارد و برای جامعه مفید است میتواند انجام گیرد .

جلوگیری از افزایش قدرت طوفانهای استوائی

به علت گرمایش زمین ، طوفانهای اقیانوسی شدت بیشتر گرفته و به خصوص گرمای سطح اقیانوس آرام باعث تغییرات زیاد در میزان بارش تمام جهان ( از آسیا و آفریقا تا قاره آمریکا ) میگردد .

در حالی که دانشمندان نیز همه چیز را نمیدانند و نمیتوانند پیش بینی کنند ف یک روش مبارزه با بلایای مشابه که امتحان خود را پس داده وجود دارد .

" مبارزه آتش با آتش "

زمانی که آتش سوزی بزرگی در جنگلهای آمریکای شمالی رخ میدهد ، آتش نشانها " با  آتش به جنگ آتش " میروند .

در این روش ، مناطقی که در آینده نزدیک آتش به آن میرسد را از سوخت خالی میکنند . یعنی آن مناطق را آتش زده و کنترل شده  از آتش این مناطق برای از بین بردن سوخت آتش اصلی استفاده میکنند .

برای طوفانهای بزرگ گرمسیری نیز با منطق مشابه باید انرژی بالقوه طوفانها را تخلیه کرد . به این معنی که طوفانهای کوچکتری در محلهای ممکن ایجاد نمود . این طوفانها انرژی سطح اقیانوس را تخلیه میکنند در حالی که بدلیل این که منطقه ای هستند ، توان رشد و بزرگ شدن را ندارند .

راه های زیادی برای ایجاد یک گردباد محدود در منطقه خاص وجود دارد . استفاده از دودکشهای بزرگ ( مجازی ) و با استفاده از انرژی گرمائی اقیانوس وجود دارد . میدانیم که هوا در دودکش بالا میرود . پس در زمان بالا رفتن ، امکان ایجاد یک حرکت مستمر را فراهم خواهد نمود . این جریان هوای گرم ، در ارتفاعات سرد شده و باران آن به زمین خواهد ریخت . این کار یعنی بخشی از انرژی گرمائی اقیانوسی را تخلیه نموده ایم .

برای بزرگ شدن این مکانیزم ، میتوان از روشهای کمکی برای گردباد شدن این جریان استفاده نمود تا ضمن افزایش حجم و سرعت آن ، امکان جدا شدن این گردباد از مرکز بوجود آورنده فراهم گردد . این طوفان با توجه به دمای آب و مسیر باد و غیره به میزان مشخصی میتواند بزرگ گردد .

بنابراین با استفاده از این گردبادهای پرورشی میتوان انرژی سطح اقیانوس را تخلیه نمود تا زمانی که طوفانهای بزرگ اقیانوسی بوجود می ایند ، توان کمتری برای حرکت و فعالیت داشته باشند .

بدین ترتیب میتوان تاثیر مثبتی روی طوفانهای گرمسیری و تبعات آن گذاشت .

کاهش صادرات ، مشکل اقتصاد " کشور کره "چرا؟

 میگویند نیمی از اندازه اقتصاد کره به صادرات آن کشور مربوط است . این چه معنی میدهد ؟

معنی آن این است که بنا به دلایلی بخشی از کارخانجات دیگر کشورها در کره احداث شده و کاهش نیاز آن کشورها روی اقتصاد کره تاثیر منفی گذاشته است .

امنیت اقتصادی حکم میکند که بیش از اندازه کارخانجات دیگر کشورها را درکشور میزبان ایجاد نباید کرد . این امر را کشورهای میزبان کارخانجات امتحان کرده اند .

یک حد متعادل وجود دارد . اگر بیست درصد اندازه اقتصاد جنس وارد میشود ، خیلی خوب است همان میزان ( حدود بیست درصد ) صادرات در اقتصاد وجود داشته باشد .

برای کشورهایی که از این حدود خارج میشوند معضل های دیگری رخ میدهد . مانند کاهش رشد ( چین ) کاهش تقاضا ( کره و ژاپن ) و غرق در اقتصاد همسایه شدن ( ویتنام و مالزی ) و بسیاری معضلات دیگر .

برای بزرگ شدن اندازه اقتصاد و ثروت در داخل کشورها ، اندازه داخلی اقتصاد را باید بزرگ کرد .

چین نیز باید درس بگیرد که بعد از یک شتاب بزرگ رشد اقتصادی ، باید به مسیر اندازه طبیعی رشد بازگردد .

رشد چین بیشتر وابسته به انتقال تولیدات کالا از سایر نقاط جهان به چین بود . طبیعی است که این عمل حدی دارد و در جائی متوقف میشود . غیر از این که عواقب منفی این کار برای سایر کشورها اتفاق افتاده و قابل مشاهده است .

 

جابجایی مراکز استان و شهرستان

در مورد جابجایی پایتخت حرف و حدیث زیاد است . اما مراکز استان و در آینده نزدیک , مراکز شهرستان نیز همین مشکل را دارند .
اقلیم آن شهرها توان پاسخ گویی محدودی دارد و این شهرها همین الان نیز با مشکل ترافیک آشنا هستند .
راه درست جابجایی مراکز سیاسی و نظامی این شهرها به جای دیگر است .
هر جابجایی یک پروژه سود آور است . بر عکس تصور تفکر دولتیها .
فضای اداری این شهرها گران قیمت است . در عوض شهرهای نوبنیاد ( در نزدیکی شهرهای کوچک دیگر برای تامین نیروی انسانی این مراکز ) هزینه زمین ندارند .
همچنین هزینه جابجایی ( و نوسازی ) پادگانهای نظامی را شهرداریها با تصرف پادگانهای موجود خواهند پرداخت .
بخشی از این پادگانها به موزه و فضای سبز و مراکز توریستی میتواند تبدیل شود و بخش دیگری توسط شهرداریها به فضای اداری و تجاری تبدیل خواهد شد .
این تغییرات ضمن جابجائی مطلوب جمعیت چرخ اقتصاد بخش ساختمان را نیز به گردش در آورده و زمینه ساز تغییرات مفید در کشور خواهد بود .
یادآوری این نکته ضروری است که سازمانها تابع کارکنان نیستند و اگر کارکنان علاقه به جابجایی نداشتند باید با افراد مناسب جایگزین گردند .