درون سلولها و فضای بین سلولها آب ببشترین مواد موجود است .
در واقع بقیه مواد و متریال بدن , درون این حمام آب قرار داشته و نقش آب برای اصحاب فن مشخص است .
اما در چنانچه در طی روز , میزان آب بدن به شدت کاهش یابد به ناچار , برای آنکه بدن دچار مسمومیت ناشی از بالا رفتن چگالی سایر مواد در آب نشود , این مواد و متریال نیز باید به شدت ( به نسبت آب کم شده ) کاهش یابند .
اگر این اتفاق طی روزهای متوالی تکرار شود. یعنی روزها آب کاهش یابد و در طی شب. آب کم شده جبران و حتی با آب بیشتر , مسیر کلیه ها شستشو شود .
این عمل بصورت نوعی پمپاژ آب بدن و به تبع آن تمام مواد رسوب کرده در فضای بین سلولی و خود سلول به خارج ( یا استفاده در سوخت و ساز ) عمل نموده و به نوعی باعث جوانی سیستم سوخت و ساز شده و کارآیی سیستم بدن را بالا خواهد برد .( خروج رادیکالهای آزاد و فلزات سمی رسوب کرده در بدن , نیازمند آزمایش و کارهای تحقیقاتی متخصصین است )
اگر این عمل را میشد در قانون برای افراد سالم( کسانی که از لحاظ پزشکی بتوانند این کار را انجام دهند ) گنجاند , خیلی خوب میشد و سلامتی انسانها تا حدود زیادی محقق میشد.
یکی از مزایای بالقوه روزه همین است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر