افراد مختلف وقتی به یک زیبایی ( خاص ) نگاه می‌کنند , اندازه متفاوتی از لذت ( خوش آمدن ) را حس می‌کنند .
چرا ؟
آیا کسی هست که وقتی به یک زیبایی ( برای راحتی مثال از این به بعد یک گل خاص ) نگاه کند و از آن بدش بیاید ؟
بلی افراد اینچنین هستند , گر چه نادر هستند .
حالا مقدمه
خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد ( الله جمیل و یحب الجمال )
خداوند متکبر است , یعنی خود را دوست دارد . پس همه زیبایی ها از اوست .
همه زیبایی ها وجه الله است .
پس به وجه وجه اللهی هر چیزی زیبایی متفاوتی دارد .
و هر وجه الله آیینه است که نقش خویش در آن بینیم . و به زیبایی خودمان از آن لذت میبریم .
حالا وقتی دو نفر به یک گل نگاه می‌کنند , نقش خود را در آن می‌بینند و چون زیبایی درونی هر کسی متفاوت است , پس لذت متفاوتی از دیدن آن میبرند .
حال میتوان در نظر گرفت که دو گل ( دو زیبایی ) وجود داشته باشد که وقتی دو نفر به آنها نگاه می‌کنند لذت یکسانی ببرند .
حال میتوان یک رابطه ریاضی برای این اتفاق نوشت .
زیبایی درونی نفر اول ضربدر وجه وجه اللهی آیینه ( گل اول ) = زیبایی درونی نفر دوم ضربدر وجه وجه اللهی آیینه دوم ( گل دوم )
یا نسبت وجه وجه اللهی دو گل ( بدون دیمانسیون ) = نسبت زیبایی درونی دو نفر
( بدون دیمانسیون )
شاید این اولین رابطه ریاضی برای زیبایی درونی افراد و زیبایی اجسام باشد .
ممکن است بتوان در مبجث علم شناسایی درون انسانها از روابط ریاضی استفاده کرد .
میتوان انتگرال دو طرف رابطه تساوی اول را گرفت .
یعنی کل زیبایی درونی هر انسانی ( در هر مرحله‌ای مه امروز هست ) بی‌نهایت و مساوی است ( و مقداری است ثابت , یعنی همه انسانها فطرتا برابر هستند )
سایر نتایج و مباحث بعدی انشاالله در فرصتهای بعدی .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر