یک احتمال در خصوص به گل نشستن (خودکشی) نهنگها

اگر جهان حیوانات را تعاون بقا بدانیم ( در مقابل تنازع بقا ) بسیاری از رفتار حیوانات را بهتر می توانیم درک کنیم .

خودکشی دسته جمعی در حیواناتی مشاهده می شود که تعداد آنها زیاد شده است . این رفتار را در مورد موش نروژی مشاهده کرده ایم . در واقع وقتی تعداد آنها زیاد شده باشد ، آنها با هم به سمت دریا رفته و خود را به آب سرد دریا سپرده و از بین می روند !

چرا ؟ برای اینکه باقیمانده ها غذا داشته باشند . این رویداد برای خانواده ها هم ممکن است بیفتد . اگر غذا محدود شود و مثلا در یک سرمای زمستانی امکان تامین غذا برای خانواده نباشد ، پدر یا والدین ، از خانواده جدا شده و از بین خواهند رفت . آنها یک فرصت زندگی کردن برای فرزندان و نسل جدید خود ایجاد می کنند.

ممکن است رفتار نهنگها هم از این دست رویداد ها باشد . 
اذعان می شود که بیش از 200 نهنگ 3 تنی (600 تن ماهی ) به ساحل آمده اند ! اگر هر نهنگ در روز 100 کیلو ماهی مصرف کند (اینها یک نوع دلفین بزرگ هستند ) روزی 10 تن ماهی می شود . 
چند گله از این نهنگها به ساحل آمدند . (2 یا 3 دسته ) چند دسته دیگر در دریا هستند ؟ 
با توجه به تغییرات اقلیمی - حجم بالا و روز افزون صید آبزیان توسط انواع کشتی های مجاز و غیر مجاز ، به نظر می رسد که یک مشکل اساسی برای تغذیه نهنگها پیش آمده باشد .

آنها هم با غریزه خود به ساحل می آیند . این روش خودکشی ایشان است .از زمانی که از خشکی به دریا رفتند ، هر وقت غذا کم میشد  به ساحل باز می گشتند . اما از یک جایی به بعد این بازگشت با مرگ ایشان همراه میشد و جمعیت باقیمانده امکان ادامه زندگی پیدا می کردند .

چیزی شبیه موشهای نروژی .بنابراین برگرداندن آنها به درون آب برای نجات آنها کافی نیست . باید اقلیم زیستی آنها بررسی و مطالعه گردد.

ممکن است این رفتار طبیعی هر چند سال اتفاق بیفتد (مثل موشها که به طور طبیعی هر چند سال انفجار جمعیتی خواهند داشت ) اما با توجه به کمبود غذا سرعت توالی رخداد آن بیشتر شده باشد .

این رفتار را باید در مبحث علوم رفتاری حیوانات تحلیل و بررسی نمود.