همه انسانها نیازهایی دارند و همچنین چیزهایی را در هر لحظه می خواهند .
خداوند این نیازها و خواهش ها را گذاشته تا برآورده گردد.
اما نکته مهمی وجود دارد .
این فرد است که باید امیر اراده خود باشد نه خواست ها و میل ها فرد را وادار به انجام اعمال نماید.
اگر خواست ها رفتار فرد را کنترل نماید ، اراده انسانی فرد تحت امیال حیوانی است. حتی اگر محبت مثل سگ یا بیشتر داشته باشد.این امر مذموم است . این عدول از مرحله انسانی به مرحله حیوانی را بسیار نکوهیده اند . اما همه ما به حد اعلای انسانی نرسیده ایم . کم کم و با آموزش می توانیم بخشی از رفتار که انسانی نیست و بر اساس عکس العمل ها است کاهش دهیم و بخشی که با اندیشه رفتار می کنیم اضافه کنیم .
اما اگر خود فرد امیر خواست ها گردد و آن خواسته‌ها تحت امر فرد اجرا گردد. این شخص امیر است بر خود .
سلطان خود است . طبیعتاً فرد متنعم خواهد شد به حلال های الهی که برای انسان از منظر جسمی و اجتماعی و روحی مفید است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر