شنیده ایم که آواز خواندن کراهت دارد یا اصلا حرام است . اما چرا ؟
شنیده بودم که حضرت داوود صدای خوبی دارند و زبور را بصورت آواز خوانی میخواندند .
همچنین در صدر اسلام رسول خدا قرآن تلاوت میکردند و کافران گوشهایشان را میگرفتند و به دیگران توصیه میکردن که به آواز قرآن گوش ندهند که مسحور خواهند شد .
همچنین شنیدیم که در شب عاشورا عده ای برای شبیخون آمده بودند به پشت خیام و با صدای قرآن امام سوم شیعیان توبه نمودند و به شهدای کربلا ملحق شدند .
اشعار خوب گفتن از قدیم رسم بوده است . و آن را با آهنگ و آواز میخواندند . نمونه مداحی فرزدق در تاریخ ثبت است و مداحان به گفتار بزرگان در خصوص او استناد میجویند و کار خود را توجیه میکنند . گر چه فرزدق در زیر شکنجه پوست بدن کندن در حالی که زنده بود ، مدح ائمه میخواند .
در خصوص آواز ناصحیح چیزی نشنیده ایم . اما لهو و لهب و آهنگی که انسان را از خود بیخود کند مذموم است . به مصداق این که مسکر است . باعث سکر و ضعف عقل میشود .
پس آن آهنگ که باعث تغییر حالت شود و ضعف عقل آورد و انسان را از خود بیخود کند حرام است . توجه به خواندن حضرت داوود ع و پیغمبر خاتم نشان میدهد . آن بیخودی که در راه خدا باشد مطلوب است .
پس هر آهنگ ( و هر چیزی ) که انسان را از خداوند دور نماید مذموم و هر انچه انسان را به خدا نزدیک کند ، ممدوح است . سایر انواع آهنگ و آواز بسته به این که چند درصد به هر طرف میل دارند ، در حد وسط هستند .
امروز آواز داوودی در جهت مثبت و آهنگ شیطانی در جهت منفی نداریم . هر چه هست در میانه است . پس بد مطلق نداریم .
از طرفی تاثیر آوازها و آهنگها روی هر شخص متفاوت است . پس خود آهنگها و آوازها ، فی نفسه بد و خوب نیستند . بلکه اثر آنها است که روی افراد خوب و بد میشود . پس هر کس خود باید تشخیص دهد که کدام آهنگ و موسیقی برایش خوب و کدام یک بد است ( چه بسا یک موسیقی و آواز برای خیلی ها ممدوح و برای بعضی بد باشد ). نمیتوان جامعه را از موسیقی و آهنگ و آواز جدا نمود برای این که این آهنگ بد است . اما افراد خود تشخیص میدهند کدام آهنگ برایشان مفید و کدام یک مضر است . ( این خصلتی است حیوانی ، که در انسان نیز تکامل یافته است . حیوانات خود تشخیص میدهند که از بعضی موسیقی ها خوششان آمده و به آن گوش میدهند و بعضی را دوست نمیدارند و از آن فرار میکنند )
اصولا موسیقی و آواز جزو هنرها است و هنر شامل هارمونی و از نشانه های الهی است . هنر آن چیزی است که انسان را به خداوند نزدیک میکند و این کاملا امری فطری است . طبیعی است که شیطان صفتان از همه ابزار ممکن برای دور نمودن انسان از خداوند استفاده میکنند و هنر نیز از این امر مستثناء نیست .اما با بازگشت به فطرت انسانی میتوان تشخیص داد که کدام هنر مطلوب و کدام نامطلوب است . خداوند فرموده است که به شما ( انسان ) فاروق ( جدا کننده حق و باطل ) داده ایم .
انسان فی نفسه تشخیص میدهد که گل زیبا است و زیبائی خوب است . دروغ و زشتی بد است . و از بدی فاصله میگیرد . این امر نیازی به آموزش ندارد . امری کاملا فطری است . اما با آموزش میشود شخص را به دروغ و بدی عادت داد و این مذموم است .
