برای مطالعه اجرام بزرگ در فضا باید طبقه بندی جرمی و فاصله ای مد نظر قرار گیرد .
وقتی راجع به منظومه صحبت میشود ، کارکرد سایر منظومه ها ناچیز است و قابل صرفنظر کردن است . صحبت روی اجزای منظومه ها خواهد بود .
وقتی راجع به کهکشان صحبت میشود ، کارکرد سایر کهکشانها ناچیز است و قابل صرفنظر کردن است . صحبت روی اجزای کهکشان خواهد بود .
برای مجموعه های بزرگتر باید از اجرام داخل کهکشان صرفنظر نمود . در واقع کهکشانها بصورت یک سیاهچاله نقطه ای دیده میشوند . ملاحظه میشود که نقش جاذبه و تعامل این سیاهچاله ها با یکدیگر ، حرکاتی مشابه آنچه درون کهکشانها اتفاق می افتد برای هر کهکشان اتفاق خواهد افتاد .
بنابراین برای ناظر روی زمین ممکن است بعضی از کهکشانها در حال دور شدن باشند ، اما مجموعه در حال حرکتی مخالف باشد یا برعکس .
نکته : " تصور انبساط جهان از مشاهده گروهی از کهکشانها از یکدیگر ( برای ناظر زمینی ) است . و این ممکن است به دلیل تاثیر مقطعی گروهی از کهکشانها روی یکدیگر باشد . در حالی که اصل حرکت گیتی ممکن است متفاوت باشد "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر