مدتی است که صحبت انتقال پایتخت از تهران را داریم . اگر قرار باشد که مثلا بیست سال بعد پایتخت از تهران منتقل شده باشد ، نباید امروز کسی را استخدام کنیم ( در تهران ) که بعد از بیست سال دیگر بازنشسته نشده باشد.
در غیر این صورت این شخص که در آن روز با بیست سال سابقه کار ، پست مهمی هم خواهد داشت ، یا نمیتواند به شهر جدید بیاید . یا بصورت ماموریتی باید بیاید ، که این ضمن هزینه بیشتر بر مشکلات موجود برای سازمان و برای همان شخص اعم از مشکلات خانوادگی و غیره را در پی خواهد داشت .
راه کار ساده است . از امروز کسی را در هیچ ارگان دولتی با قرارداد بیش از پنج سال استخدام نکنند . با تصویب این امر ، افراد رانت دار نیز نخواهند توانست استخدام بیش از پنج سال داشته باشند . در صورت نیاز میتوان قرارداد این افراد را تمدید کرد ، اما به دلیل مشکلات بعدی بهتر است ، هر کس یکبار بتواند از مزایای کار دولتی در طی عمر برخوردار گردد . بدین ترتیب ، ادارات دولتی با رسوب افراد روبرو نخواهند شد .
برای جابجائی پایتخت آدمها را نباید انتقال داد . آدمهای جدید باید آورد . ممکن است لازم باشد مدتی ادارات موازی در پایتخت قدیم و جدید تشکیل شود و کم کم انتقال مدارک – کارها و تجارب صورت پذیرد .
مشکلات کلان شهر پایتخت قدیم را باید در با اقدامات محلی حل کرد ، نه با انتقال پایتخت . مشکلات کلان شهرها و انتقال پایتخت ، دو موضوع متمایز از یکدیگرند . بر هم تاثیر دارند ، اما یکی نیستند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر