مزایای یکنواختی بر کسی پوشیده نیست . همه چیز قابل پیش‌بینی است و میتوان برای هر اتفاقی آماده بود . اما مزایای عدم یکنواختی نیز کم نیست .
اول مزیت قابل مشاهده , رشد و اعتلا است . در یکنواختی امور , امکان رشد محدود است و حدی دارد , اما با تغییر دائمی شرایط و مفروضات میتوان انواع رشد و به میزان نامحدود را فراهم آورد .
دوم عیب یکنواختی این است که باعث تقویت یک سو و تضعیف سایر اعضا میگردد.
این تغییرات نه فقط در بدن لازم است , بلکه آنرا در جامعه نیز میتوان تسری داد .
تغییرات در جامعه نیز لازم است . یکی از دلایل رشد فساد در جوامع میتواند عدم تغییر شرایط باشد . ضمن این که میزانی از ثبات برای جامعه لازم است , اما عدم تغییر باعث رکود و نخوت میگردد .
آنچه در بازار اقتصادی جهانی شاهد هستیم این رکود و عدم تغییر است . در این شرایط بازار توان رشد محدود یا صفر را خواهد داشت.
با تغییر محیط و شرایط میتوان برای بازار و اقتصاد رشد مستمر و افزایش رفاه جامعه را ایجاد کرد .
این رشد اقتصادی از محیط محدود شهری تا محیط کلان اقتصاد جهانی قابل دستیابی است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر