قهرمان‌ها را در جهان بیرون نظاره کنیم . آنها کسانی هستند که با بدیها مبارزه میکنند و با از بین بردن بدیها باعث میشوند که خوبیها باقی بمانند . در واقع خطری که به خوبیها نزدیک میشود را از بین میبرند . گاه آنها افراد بدی هستند که از راه بد خود توبه کرده و با بدیها وارد جنگ میشوند .
همه این قهرمان‌ها از کشتن دشمنان استفاده میکنند .آنها " آدمکش خوب " هستند .
برای می بردن به پایه فرهنگی این طرز تفکر شاید بتوان در اساتیر یونان به آشیل رسید . شخصی روئین تن که توان نابودی هر کسی را دارد . با نقطه ضعفی که خداوند برایش گذاشته است .
در مقابل این طرز تفکر در این سو ما رستم را داریم که در مقابل بدل آشیل , یعنی اسفندیار , به هر ترفندی تمسک میجوید تا از جنگ و کشتن فرار نماید . فرهنگهای شرقی تر نیز قهرمانی را بر اساس اخلاقیات میدانند .
در دین اسلام نیز " لقب کرمان بنی آدم ... " مبنایی احترام به انسان است . آیات و دستورات زیادی برای احترام به انسان و بخصوص به جان هر فرد شده است . تا حدی که قتل یک فرد , به قتل کل انسانها تعبیر شده است . در اینجا دین و طرز تفکر و موقعیت اجتماعی آن فرد ملاک نبوده و صرف جان انسان مبنی قانون الهی است .
امروزه این دو گونه طرز تفکر با یکدیگر برخورد نموده و به طور طبیعی در کوتاه مدت فرهنگ قتل و کشتار ظاهرا غالب شده , اما در نهایت فرهنگ کرامت جان انسانی برتری خود را نشان خواهد داد .
در طول تاریخ فرهنگهای قتل و ستم و ظلم به سرزمین ما آمده و در مدت زمان کوتاهی تبدیل به فرهنگهای با ارزش اخلاقی گردیده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر