در جنگ سرد شاهد بودیم که هر دو ابرقدرت از برخورد مستقیم اجتناب میکردند و تحدیدهای استفاده از سلاح هسته ای کارساز بود . علت این امر نیز واضح است . در جن هسته ای دو طرف ضررهای بزرگی را متحمل میشدند و پیروز در این جنگ معنا نداشت .
در آینده نیز احتمالا ایچنین خواهد بود . با توجه به توسعه زیاد سلاحهای جدید ( در کنار سلاحهای قدیم ) چنانچه بین دو کشور با توان نظامی نزدیک به هم برخورد نظامی صورت گیرد ، هر دو طرف متحمل خسارات زیادی شده و در واقع این گونه جنگها پیروز ندارند .
برای ما این مهم است ، زیرا کشورهای بزرگ درگیر رقابت ( همواره همسایه ما بوده و خواهند بود ) نوک پیکان حمله را متوجه به کشورهای ضعیف همسایه خواهند کرد . ( آنچه در شروع جنگ جهانی دوم شاهد بودیم . آلمان با تصرف کشورهای کوچک همسایه به برتری استراتژیک نسبت به همسایگان رسید )
این موضوع بدان معنی است که کشورهای ضعیف همسایه مرکز درگیری دو غول خواهند بود. برای دو غول آینده " هند " و " چین " یکی از بزرگترین امتیازات تصرف یا همراه کردن ایران ( فلات ایران ) است .
از طرفی ایران راه اتصال دو کشور غول به اروپا نیز هست . در واقع در اختیار داشتن ایران باعث برتری استراتژیک برای طرفین خواهد بود.
با توجه به سابقه بی طرفی در جنگهای بزرگ قبلی ، حماقت خواهد بود اگر در جنگهای آینده باز هم بی طرف بمانیم .
باید برای حفظ آب و خاک و حفظ جان و مال و ناموس مردم ایران ( فلات ایران ) اقدام نمائیم و در میان این دو غول آینده با حفظ جانب احتیاط پایدار بمانیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر