مسافتهایی که کشتیهای ارسال نفت خام طی میکنند ، طولانی است . معمولا این زمان طولانی نفت در کشتی ثابت نشسته و منتظر تخلیه میماند . از طرفی این نفت در مقصد باید به صورت سوخت های خودرو ( یا انواع دیگر سوختها ) تبدیل گردد که این مهم در پالایشگاه ها صورت میگیرد.
در بعضی موارد نیز از مواد نفتی در پتروشیمی ها استفاده میشود و محصولات مورد نیاز کشور مقصد را میسازند .
همه این کارها در کشتی ها و در زمان طی کردن مسافت از مبدا تا مقصد قابل انجام است .
کشتی حمل نفتی را تصور کنید که در مبدا نفت خام را بار میزند و در مقصد بنزین خودرو تخلیه میکند . همچنین محصولات لاستیک و پلاستیک ساخته شده در کشتی در مقصد میتواند تخلیه گردد .
برای این مهم طراحی کشتی باید از ابتدا مورد تجدید نظر قرار گیرد . فضاهای برج بلند و دودکشها و استفاده از آب دریا برای خنک کردن یا استفاده در فرآیندها از دیگر مواردی است که باید در نظر گرفته شوند .در نهایت با توجه به این که در پالایشگاه های جدید بیش از 90 درصد مواد اولیه به سوخت تبدیل میگردد ، باید تدابیری اتخاذ گردد که مواد اولیه تبدیل شده در همان مخازن امکان ذخیره سازی داشته باشند . این کار با ذخیره محصول در مخازن پلاستیکی و پارچه ای که در مخازن خالی نفت خام قرار میگیرند قابل اجرا است . به این ترتیب ضمن استفاده از فضای مخازن ، آلودگی دیواره های مخازن به محصولات منتقل نمیشود.
کارهای زیادی میتوان انجام داد . اما صرفه جویی زمانی در خواب سرمایه از یک سو و کاهش هزینه های پالایش از سوی دیگر از جمله مزایای این کار است . از دیگر سو استفاده از آب دریا برای استفاده در فرآیند و یا خنک کاری ، از دیگر مزایای این روشها میباشد . آلودگی حرارتی این کار برای دریا قابل صرفه نظر کردن است . بدلیل بزرگی دریا ورود یک کشتی آب گرم نیز به دریا ، تغییری در اکوسیستم دریا ایجاد نمیکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر