ناوگان ایران و تحریم اقتصادی روم با فتح جزایر هند توسط انوشیروان

تاریخ جهان و ایران:
سخنی ناشنیده و ناگفته ای از تاریخ ایران:
{{{ ناوگان ایران و تحریم اقتصادی روم با فتح جزایر هند توسط انوشیروان }}}

با بررسی تاریخ، بروشنی مشخص است که انوشیروان بدرستی متوجه شده بود که بهترین روش برای بزانو درآوردن امپراتوری قدرتمند روم، ایجاد نارضایتی داخلی در مستملکات روم با تحریم اقتصادی و در حقیقت محروم کردن آنها از کالاهای مورد نیازشان است که از هندوستان و شرق دور بدانجا رهسپار میشد!! چنانچه طبری دراینباره میگوید:

..... پس از آنکه انوشیروان یک ناوگان از کشتی های دریای پارس را بهمراه وهرز دیلمی به یمن فرستاد و آنجا را متصرف شد،  چون خبر رسید که پادشاهِ هندیان طمع در کالاهای بازرگانان ایرانی کرده است،  یکی از سرهنگان سپاهش را با سپاهی نیرومند به سراندیب (سیلان) فرستاد و در جنگی دریایی که با پادشاه سراندیب واقع شد، پادشاه کشته شد و سراندیب استانی از ایران شده و ثروت هنگفتی را برای کسری انوشیروان فرستادند....

همچنین حمزه اصفهانی میگوید:
... از فتوحات بزرگی که بدست کسری انوشیروان صورت گرفت،  فتح شهر ثروتمند سراندیب و فتح سرزمین یمن بود....

مسیو رنو،  مورخ فرانسوی در کتابِ خاطره هند و سرجیمز تننت، مورخ انگلیسی در کتابش بنامِ سیلان، چنین میگویند که ایرانیان در قرن ششم میلادی موقعیت ممتازی در شرق دور بدست آوردند و کشتی هایشان آزادانه در بنادر هندوستان رفت و آمد میکردند و حتی ناوگان های جنگی آنان در لشکرکشی هایی که علیه سیلان (سراندیب)  انجام دادند به پیروزی رسیدند.  این لشکرکشی ها به این دلیل صورت گرفت که تا رفتار سوئی که علیه تجار ایرانی صورت گرفته بود، تلافی کنند و این رفتار سیلانی ها ناشی از تحریک جاسوسان و بازرگانان رومی بود که حس طمع را در آنها برانگیخته بودند.

بنابراین ایرانیان با کنترل یمن، شریان اقتصادی روم از سمت حبشه و صحرای عربستان را مسدود کردند و از سویی با شکست خاقان ترک در شمال خاوری کشور،  مسیرهای منتهی به روم را بستند و در نهایت که رومیان رو به مبادله مستقیم با تولیدکنندگان اصلی آوردند، با ارسال ناوگان قدرتمند ایران به مراکز اولیه صادرات شرق دور و هندوستان،  محاصره اقتصادی رومیان تکمیل شد و روم آنچنان در تنگنای اقتصادی قرار گرفت که دو دهه پس از آن هراکلیوس برای تامین هزینه سپاهیانش در مواجهه با سرداران سپاه خسروپرویز، تمامی خزائن کلیساهای قسطنطیه را بمصرف رساند و حتی صلیب های طلایی را آب کردند.

شایان نگرش است، تنها سیاست درازمدت انوشیروان که برآورده نشد،  فتح و نگهداری لازیکا بود که انوشیروان ميخواست آنجا را مرکز پایگاه دریایی ایرانیان در دریای سیاه کرده تا بتواند بطور مستقیم پایتخت رومیان را تحت فشار قرار دهد و حتی به بهانه ساخت منجنیق، الوارهایی بزرگ را از کوه های مازندران به آنجا برده بودند که در شورشی که بدلیل ظلم بی حد روحانیون فاسد و متعصب زرتشتی درگرفته بود،  تمامی کارگاه های ساخت کشتی در آتش بیداد این مغان فاسد سوخت!!

و در نهایت خسارت نداشتن بندرگاه و ناوگانِ رزمی در دریای سیاه،  در دوره خسروپرویز خود را نشان داد که هراکلیوس بدون مزاحمت از قسطنطیه به لازیکا میآمد و قلب ایران را هدف قرار ميداد و حتی تا دستگرد پیش آمده و شخص خسروپرویز را شکست داد!!

حال بنگرید،  کاردانی و آینده نگری انوشیروان کجا و غرور و نخوتِ خسروپرویز تا کجاست!!!

نگارنده: علی سجادی

آدرس تلگرام صفحه تاریخ جهان:
https://telegram.me/TarikhEjahanvairan.