علم هر چه بیشتر خوانی ,,, چون عمل در تو نیست, نادانی ( سعدی )
گفته شد که اندازه علم یعنی از ابتدایی تا عالی را یک بعد میدانیم. بعد دوم شناخت از علم است. یا سمعی است و قبولی . در مرحله بالاتر فکر کردن و درک است. در مرحله بالاتر شهود است.
بعد سوم علم عمل است. پزشکی که درس خوانده باشد و عمل به دانسته نکرده باشد, دارای مرتبه متفاوت با همان داننده است وقتی به علم خود عمل کرده باشد.
بعد چهارم زمان است. همه این پارامترها در طی زمان تغییر میکند.
بعد پنجم ( بزرگان فیزیک با دلایلی دو بعد برای زمان قائل هستند ) درجه معنوی شخص است از اجرای علم.
پزشکی که برای کمک به انسانها طبابت میکند یا پزشکی که برای پول طبابت میکند , ممکن است هر دو نتایج و مراتب مشابه در ظاهر داشته باشند, اما تاثیر کارها در روحیات شخص متفاوت خواهد بود .
این پنج بعد عموما در رزومه های معتبر به چشم میخورد و آنچه نتوان نوشت, معمولا مصاحبه کنندگان میپرسند.
در علوم دینی نیز چنین است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر