در اقتصاد مبحث تولید میگوییم که تولید کننده, نهادهایی را میگذارد و تولید صورت میگیرد.
در صنعت نفت, نهادهایی که گذاشته میشود هزینه کمی نسبت به قیمت محصول را دارد. بنابراین سود این کار خیلی زیاد خواهد بود. طبیعی است که مدیران این واحد تولیدی, انگیزه‌ای برای کاهش هزینه و افزایش بهره‌وری ندارند. برعکس چنانچه هزینه بیشتری ایجاد کنند, سهم بیشتری در هزینه تمام شده خواهند داشت و اهمیت واحد مذکور بیشتر خواهد بود !
این مشکل در سایر واحدهای مشابه مثل صنایع معدنی دولتی, ذوب فلزات دولتی و غیره ممکن است بوجود بیاید.
چون درآمد این مجموعه‌ها به دولت تعلق دارد و دولت در واقع سیاسیون هستند, تخصص تولید و بازخواست هیئت مدیره در کار ندارند.
نه فقط شرکت‌های دولتی, بلکه شرکت‌های خصوصی این صنایع نیز وضع مشابه ممکن است داشته باشند.
وقتی اعضای هیئت مدیره این شرکت‌ها تخصص. کافی نداشته باشند و به دلایل دیگر جایگاه را تا شغال کرده باشند. ( مثل صرف مالک بودن یا بدلیل نمایندگی سیاسی گروهی را داشته باشد و غیره )
این مشکل نه فقط در شرکت‌های داخلی, بلکه در شرکت‌های خارجی مثل هفت خواهر نفتی و غیره ممکن است وجود داشته باشد.
علامت وجود این بیماری در شرکت‌ها و صنایع را میتوان در حقوق نامتعارف افراد در جایگاه این شرکت‌ها دید.
بانکها, صنایع نفت و گاز, صنایع معدن خاص مثل طلا و الماس, ورزش فوتبال و بسکتبال و گلف و ..., صنایع رسانه‌ای, وکالت و بسیاری از موارد دیگر از جمله این صنایع هستند.
طرحهایی که امور کشور و شرکت‌ها را طراحی میکنند به این نشانه‌ها میتوانند توجه کرده و اصلاحات لازم را برای افزایش بهره‌وری این سازمانها بعمل آورند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر