واحد پردازش کامپیوتر را '' سی پی یو '' مینامند و خود سی پی یو شامل بخشهای زیر است.
واحد ورودی
واحد خروجی
پردازشگر
حافظه موقت
کنترل
اطلاعات از واحد ورودی وارد میشود و در حافظه موقت قرار میگیرد. واحد کنترل در زمان مناسب آنرا به واحد پردازشگر فرستاده و پردازشگر آنرا محاسبه میکند. در نهایت خروجی پردازشگر دوباره در حافظه موقت ثبت گردیده و با دستور واحد کنترل به خروجی ارسال میگردد.
در واقع مغز ما نیز شباهت زیادی به این مجموعه دارد. ( با چند تفاوت که در جای خود بحث خواهد شد )
حافظه موقت و حافظه دائمی در مغز انسان. بر خلاف کامپیوتر که انواع پله‌ای از حافظه دارد.( حافظه موقت و دائم ) مغز ما سیستم حافظه پیوسته‌ای دارد. یعنی یک واحد حافظه در صورت استفاده و تکرار با تقویت جریان برق در سیناپس ها, بصورت ماندگارتر در خواهد آمد. هر چه از این اطلاعات واحد حافظه کمتر استفاده کنیم, بصورت طبیعی اتصال سیناپس ها ضعیف میشود و به خاطر آوردن آن مشکلتر میشود.در واقع سرعت دسترسی و یافتن اطلاعات دچار مشکل میشود .
جدای از این واحد حافظه , حافظه موقت دیگری در مغز وجود دارد که کارها و وقایع روزانه در آن ثبت میشود . فرایند تحلیل و محاسبات و همچنین خاطره روزانه و غیره.
این بخش از مغز حدی از لحاظ حجم حافظه دارد و بطور نرمال ما روزانه این بخش را پر میکنیم. ( با تمرین این بخش کمی بزرگتر یا کوچکتر نیز ممکن است بشود ) خود مغز اندازه این بخش را بر اساس تجربه تعیین میکند و امکان تغییر آن نیز در طول زندگی هست.
خروجی این بخش میزان مشخص است و این در کنار ورود و خروج اطلاعات روزانه به مغز صورت میگیرد . اطلاعات روزانه علاوه بر آنچه درک میکنیم , شانل تصاویر چشم, اصوات گوش و احساسات پوست و غیره, این اطلاعات برای زندگی لازم هستند و ما به خاطر می‌آوریم که در چه زمانی, کدام بخش از بدن ما سرد یا گرم شد.
در طول روز که این بخش از اطلاعات پر گردید, بدن احساس خستگی و خواب میکند . با قطع ورودی و خروجی بخشی از فرآیندهای روزانه , مغز میتواند اطلاعات را جابجا کرده و در بخش حافظه غیر موقت ثبت کند.
با خالی شدن حافظه موقت آماده محاسبه, مغز برای یک روز دیگر و حجم بالای جابجایی و محاسبات روی اطلاعات آماده میشود.
برای همین خواب کوتاه نیز کمک بزرگی به رفع خستگی میکند.
همچنین بخشی از حافظه بصورت '' بد سکتور " در میآید, این بخشها نیز در یک خواب کوتاه بازیابی میشود و بدون جابجایی اطلاعات مقداری فضا ایجاد میگردد. اثر فوق‌العاده خوابهای کوتاه در طول روز میتواند از این امر ناشی شود.
اما واحد کنترل دو بخش دارد. بخش کنترل فرآیند که مشابه کامپیوتر میتواند سخت افزاری باشد. و بخش اراده به فرآیند! که نمیتوان آنرا مادی دانست.
آنچه جزو غریزه است, میتواند سخت افزاری باشد که در تکامل بصورت سخت افزاری شکل گرفته و این قابل و قبول است. اما بخش غیر غریزی, آنچه اراده مینامیم باید خارج از این سیستم باشد.
اکثر اراده های غیر عریضی ما بر اساس عکس‌العمل های طولانی در طی عمر انسان شکل میگیرد. این بخش نیز میتواند در واحدهای حافظه مغز بصورت سخت افزاری موجود باشد.
اما تصمیماتی است که بدون سابقه قبلی گرفته میشود و در واقع بوجود میآید! ظاهرا از هیچ, اما باید از جایی بیاید و اینجا واحد سخت افزاری مغز نیست.
بخش بزرگی از خوابهای انسان, وقتی که شخص از جهان مادی فارغ میشود, صورت میگیرد. این اتفاق در حافظه مغز نیز درج میشود. این که از کجا به مغز وارد میشود نیز جای سوال است.
بخصوص برای وقایعی که در آینده رخ میدهد و اکثر ما تجربه آنرا داریم . چیزی را مشاهده میکنیم و بخاطر می آوریم که قبلا آنرا در خواب دیدیم و ...
این بخش از اراده خارج از سیستم مغز ولی متصل به آن است. این بخش را " من " مینامیم.
بخشها و سرعت جابجایی اطلاعات در واحدهای مغز, در افراد مختلف میتواند متفاوت باشد و این تفاوت طبیعی افراد بشر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر