آنها اگر کسی را دوست داشته باشند , آنرا از قبیله خود میدانند. یعنی برای او حاضر به هر کاری هستند.
این نوع دوست داشتن, دوستی جاهلیت است. اگر دوست خطا هم بکند , کسی را تهدید کند یا به قتل برساند , چون جزو قبیله او است, پس اشکالی ندارد و حتی کمک هم میکند.
اما دوستی صحیح, دوستی مومنان است . آنها مثل تن واحد و یکی هستند . اما اگر کسی تصمیم به کار اشتباهی گرفت, سایرین سعی در منصرف نمودن او از کار غلط میکنند . اگر موفق نشدند , همراهی نمیکنند.
این ویژگی میتواند سبب نجاست سگ باشد. این رفتار دوستی جاهلانه نه فقط در حیوانات بلکه در انسان نیز قابل مشاهده است .
در واقع دو نوع دوستی و محبت را میتوان برشمرد . یکی قبل از استفاده از عقل است و دیگری بعد از استفاده از عقل.
در سفر معراج رسول خدا دو رهوار را ایشان استفاده نمودند . در جایی که با دومی به حرکت در آمدند ، جبرئل ( مظهرعقل کل ) از حرکت باز ایستاد و عرض کرد " اگر سر مویی برتر پرم ، فروغ تجلی بسوزد پرم "
مرتبه محبت بعد از عقل بسیار بالا است . ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر