علمی است نزد انبیا از قبیل دو نیم کردن ماه از روی زمین و با اشاره ( اراده ) دست.
اگر بشر به این علم دست پیدا کند , چه خواهد کرد ؟
نظام طبیعت را بر هم خواهد زد. معاویه صفتان تکه کوه ها را بر سر دشمنان خود خواهند کوبید و زلزله بر هر نقطه زمین پدید خواهند آورد . این غیر آن خرابی است که بر سیارات عمل خواهند آورد .
حرکت اینان , از آن سوی نیز حرکت متعادل خواهد داشت. یعنی آنان نیز همان کارها را خواهند کرد . و این نبردها پیروز نخواهد داشت و در زمین فساد به پا خواهد یافت .
هر از چندی در هر گوشه‌ای, اگر کسی زنده مانده باشد برای انتقام یا برای تفوق بر دیگران کاری فوق کار دیگران خواهد کرد.
این یعنی رسیدن به علمی که بشر را منقرض میکند.
طبیعی است که خداوند اجازه دانستن این علم را به عموم نخواهد داد.
البته خواص امانت دار هستند و از میان خواص نیز خلیفه الهی است که اجازه از حق دارد و وصف او در کتب سابقین است.
از سوی دیگر نگاهی به عظمت جهان هستی , که با علم ناقص امروز 14 میلیارد سال از پدیداری آن میگذرد. ما چه میدانیم . کل عمر بشریت که حدود 100 هزار سال است به قدری ناچیز است که شاعر میفرماید
پشه کی داند که این باغ از کی است ** کاو بهاران زاد و مرگش در دی
پس تصور رسیدن به انتهای علم , آن هم در سالهای نزدیک, فکری عبث است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر