یکی از مهمترین دقدقه های بالا رفتن ، انرژی مورد نیاز میباشد . در روشهای کنونی این انرژی را باید با خود به بالا برد . نظر به این که مدت زمان طولانی به این انرژی نیاز میباشد ، حجم سوخت مورد نیاز زیاد بوده و هزینه ارسالهر کیلوگرم به مدارهای بالای جو گران میباشد .
جموعه ای را در نظر بگیریم که با انرژی خورشیدی در ارتفاعات بالا کار کند . این مجموعه گاز رقیق لایه های بالایی جو را جذب کرده و در میدان مغناطیسی قرار داده و آنرا به پایین پرتاب میکند . این روش باعث میشود ، بدون نیاز به انرژی و مواد سطح زمین بتوانیم لاز ایه های جو بالا رویم .
اما برای این کار باید از یک ارتفاعی شروع کنیم که انرژی خورشیدی توان بالا انرژی داشته باشد.
برای طی مراحل اولیه جو میتوان از بالن استفاده نممد. روشهایی وجود دارد که بتوان با بالن تا ارتفاعات حدود 70 کیلومتری بالا رفت .
در بالای 70 کیلومتر میتوان از سیستم خورشیدی و بالا رفتن جو استفاده نمود . احتمالا تا ارتفاعات حدود 500 کیلومتری میتوان از این سیستم استفاده نمود. در لایه های بالاتر جو بسیار رقیق میشود و کارائی این سیستم پایین می آید .
برای سفر در ارتفاعات بااتر میتوان گاز رقیق ارتفاعات پایین تر را با میدان مغناطیسی جذب و در مخازنی ذخیره کرد. در ارتفاعات بالاتر این گاز را در میدان مغناطیسی شتابدار نموده و میتوان از آن استفاده نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر