ما در همه کشورهای جهان سفارتخانه داریم . در این سفارتخانه ها افراد نظامی وظایف متفاوتی انجام میدهند . یکی از مهمترین وظایف این افراد نظامی مطالعه و بررسی نگاه آن کشورها به کشور ما و کشورهای همسایه ما است . 
نمونه آن چیزی که دیده نشده است ، نگاه چین به بندر گوادر پاکستان در سال 1959 است . کارشناسان ایرانی در چین این علاقه چین را ندیده و یا آنرا پر رنگ نکرده اند .
از آن سالها چینی ها علاقمند بودند که از طریق اتوبان به بندر گوادر برسند !
این شکاف میرساند که کارشناسان نظامی باید مطالعات ژئوپلتیکی کشورهایی که در آن حضور دارند را مطالعه نمایند و مواردی که هر گونه ارتباطی با کشور ما پیدا میکند را به مرکز اطلاع دهند .
شاید اگر ما از آن سالها این علاقمندی چینی ها را میدانستیم ، با استفاده از توان دیپلماتیک ، بندر گوادر را کمی به چپ یا راست متمایل میکردیم . جابجایی فعالیتهای چینی ها در مجاورت مرز ما جالب ، اما مورد علاقه ما نیست.
ایجاد دو بندر بزرگ اقیانوسی در گوادر . چابهار در نزدیکی یکدیگر خیلی اقتصادی نیست . بهتر بود که این بنادر فواصل بیشتری با یکدیگر میداشتند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر