ایجاد یک تونل ایزوله طویل در زیر دریا خیلی پرهزینه و در منطقه ای که مرتب آتشفشان و زلزله دارد خیلی کم اطمینان است .
خیلی راحتتر است بجای احداث تونل در زیر آب یک جاده را در زیر آب داشته باشیم که روی آن یک محفظه شامل هوا قرار داشته باشد .
در واقع یک جاده مسطح که با کف اقیانوس فاصله داشته باشد و یک چادر ( بتونی یا از جنس دیگر ) که مملو از هوا باشد میتواند بالا و اطراف جاده را تا میزان دلخواه از آب خالی نگاه دارد . طبیعتا در این جاده با سوختهای فسیلی نمیتوان تردد کرد . از سوی دیگر گازهای ناشی از تنفس بصورت طبیعی وارد آبهای اقیانوس شده و بصورت طبیعی هوای تونل همیشه تمیز خواهد بود .
برای دسترسی به این تونل نیازمند دو آسانسور هستیم در دو سوی تونل . این آسانسورها خودروها ( و واگنهای قطار ) را از سطح جاده های معمولی به اعماق آب دریا میبرد و یا آنکه خودرو ها (و واگنهای قطار ) را بالا می اورد .
این گونه جاده ها را در مناطق مختلفی از جهان میتوان احداث نمود .
تنگه برینگ
تنگه مانش
تنگه جبل الطارق
تنگه هرمز
و سایر تنگه هایی که نیاز رفت و آمدی داشته باشند .
از جمله ویژگیهای این جاده ها دمای هوا در آنها است که دمای آب اقیانوس اطراف برابر و همیشه بالای صفر است . در مناطق گرمسیر نیز به میزان زیادی دمای این تونل ها خنک تر است .
دیدن مناظر زیر آب از ویژگیهای دیگر این جاده است که سفرهای توریستی در آنها را رویایی میکند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر