معمولا بانکها بخشی از دارایی خود را باید نزد بانک مرکزی بصورت سپرده نگهداری کند تا در موارد خاص مطابق قانون بتوانند از این مانده استفاده کرده و وجوه سپرده گزاران را بپردازند.
میزان این مانده گر چه ثابت است ، اما در طی زمان مواقعا تغییر میکند .
خیلی خوب است ، همانطور که بخشی از دارایی بانکها را در بانک مرکزی سپرده گزاری میکنیم ، بخشی را نیز به خود آنها اجازه دهیم فلزات اساسی خریداری کرده و در انبارهای خودشان نگهداری نمایند . و البته کنترل میزان آن با بانک مرکزی باشد .
بدین وسیله بانکها دارای مقادیر زیادی فلزات اساسی میگردند که با آن میتوانند ثبات تامین فلزات اساسی را در بازار برقرار نمایند .
نه تنها بانکها ، بلکه صندوقهای بازنشستگی نیز همین ویژگی را دارند . میتوان به آنها نیز تکلیف کرد که بخشی از دارای خود را بصورت فلزات نگهداری نمایند .
انبار بخشی از همه فلزات در کشور باعث میشود امنیت تامین آن برقرار گردد و از سوی دیگر برای این کالاها ثبات قیمت بوجود آید . زمانی که قیمت پایین بیاید ، انبارها خریداری و ذخیره میکنند و زمانی که قیمت ها بالا برود از محل ذخیره کالا وارد بازار میشود و قیمت ها ثبات میابد .
این در حالی است که دولت در این خصوص کاری نمیکند و از ایجاد این ثبات بازار بانکها و انبارها درآمد خواهند داشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر