از وجهه حیوانی انسان ، انسان موجودی است اجتماعی بنابراین این حیوان دوپا نیز مانند سایر حیوانات اجتماعی تمایل به حرکت در جهت بقیه اجتماع را خواهد داشت .
زمانی که حرکت اجتماع با عقل فاصله میگیرد ، این تعارض باعث میشود گروهی از مردم از اجتماع فاصله بگیرند . آنها یا بدنبال اجتماع جدید میگردند و یا به صورت تنها ( حتی در اجتماع ) زندگی خواهند نمود .
اصولا این افرادی که جدا از جمع هستند باعث پیشرفت جامعه میگردند . اگر این افراد پیش بیفتند ، بقیه جامعه به دنبال آنها خواهند رفت در این صورت نیروی این افراد در جهت اجتماع و پیشرفت استفاده خواهد شد . و اگر به کناری رانده شوند ، حداکثر بصورت ایجاد کننده جوامع حاشیه ای یا در بدترین حالت مضر برای اجتماع خواهند بود .
زمانی که رهبران جامعه مسیر جدای از اجتماع را در پیش بگیرند ، اجتماع با رهبران ، تعامل خواهد کرد . سعی کرده فشارها را بپذیرد و همراهی نماید . این حرکت در سایر حیوانات جمعی نیز مشاهده میگردد . این تعامل تا جایی ادامه خواهد داشت که جامعه با فشار قابل تحمل بتواند پشت سر رهبران قرار بگیرد . وقتی فشار اجتماعی از حدی بگذرد جامعه برخلاف خواست خود نمیتواند پشت سر رهبران قرار گیرد . بنابراین برای خود رهبران جدیدی خواهد یافت و به مسیر دیگری خواهد رفت . اولین رهبران کسانی هستند که اتفاقا جلو هستند ، اما خیلی زود جای خود را به رهبران جدید که خصلت رهبری داشته باشند میدهند .
نمونه این رفتار در بورس مشاهده میشود . اگر همه در جهت خرید اقدام کنند ، بورس رشد خواهد کرد ، تا حتی حباب ایجاد گردد .
رفتار خطرناک رانندگان در اتوبان نیز روی رانندگی دیگران تاثیر خواهد گذاشت ( رهبر فرعی ) و از این دست زیاد میتوان مثال زد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر