بخش بزرگی از کشورهای جهان در مسیر یک کمربند و یک جاده چین قرار دارند . آنها نیز با اما و اگرها در این خصوص درگیر هستند . تصور بر این است که این کشورها با سرمایه گذاری هایی که انجام خواهد گرفت ، از منظر راه به جهان متصل خواهند شد . میتوان متصور بود که زندگی کردم عادی این کشورها به سمت بهبود حرکت نماید.
اما بخشی از کشورهای جهان از این معادله خارج هستند . بصورت بالقوه میتوان روی این کشورها کار کرد تا زمینه بهبود زندگی ایشان فراهم گردد.
اولویت فعالیتهای کشوری مثل ایران باید روی مسائل انرژی باشد . انرژی های نو - سد سازی - توربین بادی و ذخیره سازی و تبدیل و انتقال انرژی و غیره.
حفظ ملاحظات زیست محیطی میتواند ما را از رقبا پیش اندازد .
دنیای فردا مانند گذشته دنیای رقابت است و در این رقابت بسیاری از رقبا فقط توجه به سود خود دارند . آلترناتیوهای بهبود اجتماعی مردم و بهبود شرایط محیط زیستی میتواند زندگی مردم را بهبود بخشد .همچینین بدلیل بازی برد-برد - برای کشورهایی که در این زمینه فعالیت میکنند نیز خالی از فایده نخواهد بود .
یافتن جای خالی بازار و فعالیت در آن میتواند فرصتهای جدیدی را برای ماایجاد نماید . همچنین بدلیل بزرگی و قدرتمندی چین ، ممکن است خیلی کشورهای مسیر به کشور چین اجازه ورود به کشورشان را ندهند . در آن کشورها نیز میتوان فعالیتهای مشابه روی پروژه های مورد تائید طرفین انجام داد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر