گروهی از متشرعین و اهل ریاضت هستند که به واسطه اعمال خود از خداوند طلبکار هستند .
آنها به واسطه نماز و روزه و ریاضت هایی که کشیده‌اند خود را مستحق بهشت میدانند . آیا این افراد بهشتی خواهند شد ؟
انشاءالله که خداوند آنها را مشمول عفو و بخشش خود قرار دهد و آنها را به راه راست هدایت فرماید.
اما اول مرتبه اعمال عبادی , افزایش عبودیت است , نه افزایش منیت .
بنابراین آن نماز و روزه و ریاضت که باعث شود شخص تصور نماید در مقابل بی نیاز و مالک هر دو عالم , چیزی دارد و حقی دارد , آن نه نماز است و نه روزه و نه ریاضت . شکل اینها مشابه اعمال عبادی است و حقیقت آنها تقویت کننده نفس و عجب و غرور . بنابراین این اعمال که نماز نیست, آجر نماز ندارد . آجر اعمال افزاینده عجب و غرور را دارد .
این که آن بیچاره چه باید بکند , باید چنگ به دامان احدیت زده و از خداوند مسئلت نماید که او را به راه راست هدایت فرماید که " اهدناالصرات المستقیم" انشاءالله خداوند راه راست و حقیقت عبادت را نشان خواهد داد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر