داستان معروفی است که گدایان شهر پیش زلیخا می آمدند و به دروغ داستانهایی از یوسف تعریف میکردند و زلیخا به ایشان پول یا چیزهای دیگر میداد.
به او میگفتند این افراد دروغ میگویند و زلیخا میگفت : میدانم
پس چرا به ایشان برای دروغ پاداش میداد؟
این امر با منطق همخوانی ندارد . این کار با علاقه زیاد و عشق قابل توجیه است .
در عشق زیاد ، ذکر معشوق نیز باعث تسکین عاشق میشود . عاشق دوست دارد نام معشوق برده شود و در هر جا محاسن معشوق نمود داشته باشد . به هر سو نگاه میکند معشوق را ببیند و بسیار بیشتر از این .
در واقع زلیخا برده شدن اسم یوسف را میخواست . تکرار نام یوسف را از زبان دیگران میخواست . با اصوات نام یوسف لذت میبرد. در واقع فراق یوسف را تسکین میداد.
این عشق به قدری بود که همه دنیایش را برای برده شدن نام یوسف پرداخت . و هر آنچه قابل از دست دادن بود وانهاد.
چه بسا برای رسیدن به یوسف از خود یوسف نیز گذشت.
و این کمال عشق است . عاشقان دانند .
عشق زلیخا پاداش خوبی داشت . خود یوسف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر