دیدن

دیدن با حرکت به وجود می‌آید.  بدون حرکت یک مجموعه رنگ و نور داریم.
با حرکت , فریم تصویر به یک سو و با سرعت خاصی تغییر میکند.  بخشی از آن از دید خارج میشود و بخشی به دامنه دید وارد میشود.
از اینجا در مرزها , تغییرات را تشخیص میدهیم.
آنچه از دست رفت را کاری نمیتوان کرد , اما بخش جدید حاصل شده , قابل اضافه شدن است.
مرحله بعدی , حرکت چیزی در زمینه است.
اولین حرکت , ایحاد عدم تعادل میکند. (چیزی در تصویر مانع بقیه تصویر میشود چیزی مثل ورود و خروج لبه ها در وسط تصویر اتفاق می افتد). حدود آن مشخص است.  پس این یک شیی است.
این شیی میتواند دوران کند , عالم سه بعدی قابل درک است. 
و همه اینها از یک تصویر متحرک.
اشیا متحرک را میتوان در زمینه تصویر مشخص کرد.
و همه اینها نوعی فشرده سازی فایل های تصویری است.
مکانیزم دیدن انسان نیز تقریبا بدین گونه است.

​