خارج از زمین شرایط زیستی خیلی مشکل خواهد بود . باید محیط کاملا ایزوله ای با ضخامت مناسب به عنوان دیوار داشته باشیم که ذرات پر سرعت کیهانی در آن نفوذ نکنند . بهترین مصالح در این سیارات ، سنگ است . باید غارهائی در دل کوه های مناسب ، قبل از سفر انسانها ایجاد گردد تا زمانی که انسانها به آنجا رسیدند ، بتوانند این غارها را با نوعی بادکنک کاملا ایزوله نمایند .
این بادکنکها میتوانند با درب به یکدیگر متصل شوند .
این غارها را نیز روباتها باید ایجاد نمایند .
پس با ارسال روباتهای حفار ، غارها را احداث کرده و برای دریافت انرژی و شارژ باتری این روباتها باید به روباتهای دیگری ( ایستگاه دریافت انرژی خورشیدی ) در ارتباط باشند . برای تعویض قطعات و تعمیر نیز باید روباتهائی در آنجا حاضر باشند . بهترین روش ساخت غار پاشش ذرات شن و سنگ به دیواره غار است . این کار کمترین میزان مواد مصرفی را برای روباتها در بر خواهد داشت . روباتها با براده برداری میتوانند شیارهائی را در سنگها ایجاد نمایند تا بتوان سنگها را شکست و بلوکهای سنگی را از محیط غار خارج نمود .
زمانی که انسانها به این محیط برسند ، با قرار دادن بادکنکها در هر غار و اتصال آن با درب به بادکنک بعدی تا درب غار که آن را با خود سفینه میتوانند مسدود نمایند ، محیط را کاملا مسدود میکنند .
با تزریق هوا به این محیط میتوان اتاقهائی برای زندگی انسانها در هر سیاره ای ایجاد نمود .
طراحی دربها میتواند به گونه ای باشد که با استفاده از مواد موجود در سیارات ساخته شوند . این بدان معنی است که روباتهای سازنده این دربها نیز میتواند جزو مجموعه روباتهای ارسالی باشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر