میدانیم که دستاوردهای بشری باعث پیشرفت جامعه میشود . اما بسیاری از این دستاوردها تبعات منفی نیز دارند که اگر به موقع شناخته شوند میتوان از هزینه های اجتماعی حاصله جلوگیری نمود .
برای مثال یکی از دستاوردها و راه کارهای نسبتا جدید ، توزیع مویرگی کالا است . در این روش تولید کنندگان با شناسائی و ارائه کالا به پائین ترین لایه های ارتباط با مشتری ، یعنی مغازه داران ، خود بصورت مستقل نسبت به ارائه کالا اقدام میکنند . این روش برای تولید کنندگانی که با انبارهای پر شده مواجه بودند ، روش خوبی بود . با دور زدن همه زنجیره توزیع ، سود همه زنجیره توزیع جمع شده و هزینه سیستم توزیع مویرگی را جبران مینماید و میزان فروش افزایش خواهد یافت .
بررسی یکی از معایب اجتماعی این روش توزیع
هر روز شاهد هستیم که تقریبا در همه ساعات روز در کنار هر مغازه دار خرده فروشی ( از جمله مغازه های خواروبار که تنوع کالائی زیادی دارد ) حداقل یک کامیون – وانت در حال تخلیه کالا به این مغازه ها است . معمولا زمان توقف هر کامیون برای آن کامیون کوتاه است و البته معمولا جای پارک نیست ،به ناچار راننده در موقعیت موقتی ( دوبله – روی پل – جلوی کوچه و هر جای غیر مناسب دیگر ) توقف کرده و به ارائه خدمت میپردازد .
این کار باعث مشکل ترافیکی ( معمولا ماندگار در یک منطقه ) میگردد . شاید د ر بعضی از مناطق بتوانند این ترافیک مصنوعی اضافی را تحمل نمایند اما در اکثر نقاط شهر
ترافیک ناشی از توقف این ( وانت – کامیون )ها
به همراه ترافیک ناشی از تردد کند این وسایل نقلیه ( نسبت به سایر وسائل نقلیه )
و همچنین افزایش این نوع خودروها ( در مقایسه با توزیع از طریق عمده فروشیها )
باعث افزایش تساعدی هزینه ترافیک به جامعه میگردد . از جمله سوبسید سوخت – هزینه اوقات تلف شده مردم – هزینه اوقات تلف شده خودروهای عمومی ( پلیس – آمبولانس و ... ) و بسیاری هزینه های پیدا و پنهان دیگر .
چه باید کرد ؟
حال باید جلوی این نوع توزیع را گرفت یا با یک قانون ( بخشنامه ) ، مشکلات را تعدیل نمود ؟
کافی است تردد هر گونه وانت و بزرگتر ( حتی خودروهای امدادی و اقلام خوراکی و سوخت ، به جز جرثقیل باز کننده راه بندان ) را در ساعات روز ( 6 الی 22 ) در سطح شهر ممنوع نمود . با این روش به میزان قابل توجهی از بار ترافیکی سطح شهر کاسته خواهد شد .
طبیعی است که متخصصین امر هر روش جدید را باید بررسی کنند و مزایا و معایب اجتماعی آن را ارائه نمایند . با توجه به حجم ، تنوع و سرعت زیاد رخ داد این پیشرفتها ، باید یک اداره دولتی متوکل این امر باشد و نتیجه را به ادارات دیگر دولتی اعلام کنند . خود این اداره ، توان تحقیق را ندارد و چون هر تحقیق موردی است ، باید از اساتید دانشگاهی ( و نیروی دانشجوئی ) برای این بررسی ها استفاده نمود .
ارتباط این دوایر با همه دانشگاه ها میتواند تا حدود زیادی هزینه اداره دانشگاه ها را پوشش دهد و دانشگاه ها را از مصرف کننده صرف بودجه دولتی خارج نماید . سایر مزایای این راه کار نیز میتواند در یک تحقیق دانشگاهی برسی گردد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر