همه آدمها حتی بدترین آنها در عمق وجودشان یک ذات و هسته خوبی دارند ، از این رو عزیز و محترم هستند.
اساتید اخلاق مانند " ابوالحسن خرقانی " میفرمایند : " هر کس در درگاه خدا به جان ارزد ، در خانه ابوالحسن به نان ارزد - هر کس به خانه آید نانش دهید و از دینش نپرسید "
این مهم که هر شخصی را با هر میزان کار زشت احترام نمائیم و آنها را ترد نکنیم ، امر مهمی است که اول در وجود خودمان تاثیر گذاشته و مراتب معنوی و آرامش روحی ما را بالا میبرد و از سوی دیگر ، جامعه را مانند فیلتری از ناپاکی ها تمیز میکند.
از این رو قوانین اجتماعی و رفتارهای فردی باید بر اساس احترام نفس انسانی تدوین و اجرا گردد. در هیچ مرتبه ای توهین و خدشه دار نمودن دیگران نباید پذیرفته شود و برای سخنان زشت و دشنام و سخن دروغ و موارد مشابه جریمه قابل توجه مقرر گردد. آنچنان جریمه ای که عادت بد شخص را اصلاح کند. مانند خدمت در سرای سالمندان و بیمارستانها و تیمارستانها و موارد مشابه که این گونه خدمتها بتواند روی روحیه فاعل به قبیح تاثیر بگذارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر