سوال خوبی است .اول ببینیم چطور ما تصمیم میگیریم . چیزی را دلمان میخواهد . دوست داریم . آنرا انجام می دهیم . در واقع در آن مورد وارد فرایند تصمیم گیری نمیشویم .
دو جور تصمیم گیری داریم . با فکر و اختیار
بدون فکر و بر اساس غزیزه .
آنچه با فکر است ، استفاده از انسانیت است . و آنچه بدون فکر بر اساس غریزه انجام میشود ، خوب است اما مرتبه حیوانی انسانی است .
بسته شدن چشم زمان نزدیکی جسم خارجی - راه رفتن - خشمگین شدن در مقابل دشنام - حمله به غذا وقت گرسنگی و رسیدن به غذا و .... نمونه هایی از اعمال غریزی و بدون فکر است .
هر چه استفاده از تفکر در رفتار ما بیشتر باشد ، جنبه انسانیت ما تقویت گردیده است و بر عکس هر چه اعمال غریزی بیشتر باشد درجه حیوانیت ما بیشتر است . آدمها صفر و یک نیستند . همه جایی در میان دو حد نهایت هستند . درجات ایشان متفاوت است .
عاقلان میتوانند با تفکر رفتاری را بصورت عادت و غریزه درآورند . مانند رانندگی و دوچرخه سواری و دفاع در مبارزات رزمی و ... در اعمال حرکتی تا حل جدول و مکعب روبیک و جدول سودوکو و موارد مشابه در اعمال ذهنی .
در واقع با تفکر و یافتن راه صحیح ، یک مسیر ذهنی مشابه مسیرهای غریزی در مغز ساخته میشود که کارکرد مشابه غریزه دارد .
از این رو متخصصان ریاضی و فیزیک و بیولوژی و غیره در رشته خود سرعت آموختن و درک مطالبشان بالاتر از سایرین است . آنها در این موارد تمرین داشته اند .
اما پاسخ سوال بصورت کلی
در ابتدا بدانیم که قرار نیست همیشه تصمیم درست بگیریم .
سپس با مشورت با متخصصین موضوع نظر آنها را جویا شویم .
در نهایت با توجه به شرایط شخصی و نظر متخصصین به قلبمان رجوع کنیم و با مغزمان تصمیم بگیریم .
برای کسانی که به خداوند اعتقاد دارند ، اتکا به خواست خداوند و توکل بر او باعث ثبات قدم و تقویت اراده میگردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر