در مرتبه انسان

فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿۷۲﴾

پس چون او را [كاملا] درست كردم و از روح خويش در آن دميدم سجده‏ كنان براى او [به خاك] بيفتيد (۷۲)

فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۷۳﴾

پس همه فرشتگان يكسره سجده كردند (۷۳)

إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿۷۴﴾

مگر ابليس [كه] تكبر نمود و از كافران شد (۷۴)

سوره ۳۸: ص

فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿۲۹﴾

پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد (۲۹)

فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۳۰﴾

پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند (۳۰)

إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿۳۱﴾

جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده‏ كنندگان باشد (۳۱)

سوره ۱۵: الحجر

در اینجا منظور " فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي" است . بقیه را برای تیمن و تبرک آوردم .

سَوَّيْتُهُ یعنی شیرین کردم .

نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي یعنی از روح خودم در او دمیدم .

اولی شیرین کردن ، یعنی تلخ و شور و ترش نیست . شیرین شده ، گل وجود ما ( فیزیکی ) چه زمانی شیرین میشود ؟ وقتی که در حالت خنثی قرار گیرد . این رویداد در درون رحم نیز اتفاق می افتد . بصورت استاندارد ، محیط رحم خصلت بازی دارد . اما به محض بار گرفتن ، شرایط برای نگهداری طفل آماده شده و محیط از نظر اسیدی خنثی میگردد. این را رحم از بارور شدن تخمک متوجه میشود . این شیرین شدن پس از باروری تخمک در درون تخمک نیز مصداق دارد . شرایط تکثیر و حیات در درون تخمک باید از منظر اسیدی خنثی باشد.

تا بتواند حیات در آن باعث حرکت شود .

این رویداد نه فقط در انسان ، بلکه در همه موجودات زنده اتفاق می افتد . در گیاه نیز باید شرایط درونی خنثی برای ادامه حیات بذر موجود باشد .

تا اینجا شرط لازم را بیان فرمود ، اما شرط کافی نیست . شرط کافی قسمت دوم آیه است .

وقتی از نفخه خودم در او دمیدم .

این میرساند که قبل از نفخه هم داریم . ممکن است برای افرادی نفخه ندمد . پس آن افراد قابل سجده نیستند . این نفخه باید چیزی باشد که به اراده الهی در بعضی دمیده شود و در بعضی خیر .

این را ما میگوئیم امانت الهی که در دست بندگان خاص خداوند است و از آدم تا آخر جهان در دست نماینده خدا خواهد بود . این همان چیزی است که مدعیان مذهبی از نمرود و فرعون ( طاغوت ) تا آخر جهان ادعای داشتن آن را میکنند .

این امانت به خواست خداوند توسط نماینده او در بنده دمیده میشود . این را بیعت میگوئیم . همان که " إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى "فرموده است .

در اینجا به او سجده کنید . همه با هم یا یک یک و با فاصله زمانی ؟

زمان در عالم مادی ما محدودیت دارد در آنجا زمان به گونه دیگری است . گر چه به فرموده خداوند همه سجده کردند بجز شیطان ، اما همه با هم سجده نکردند . بلکه یکی یکی و بعضی با هم و در چندین نوبت سجده همه فرشتگان صورت گرفت . چرا ؟

به دو دلیل یکی محدودیت خاص فرشتگان و دیگری محدودیت بشری در تحمل بار سجده . از اینجا میبینیم که فردی که در او روح الهی دمیده شده ، شروع میشود سجده فرشتگان بر او ، اما همه انواع شیاطین سجده نمیکنند و به واسطه قسمی که شیطان خورده ، سعی در گمراهی او میکنند . از این به بعد مراحل پیشرفت فرد که سلوک مینامیم نمایان میشود . هر چه بنده خدا به پیش برود ، فرشتگان بیشتری بر او سجده میکنند و هر چه شیاطین پیروز شوند و او را از آنجا که هست پایین تر ببرند ، فرشتگان در اطاعت و ساجد بودن مردد شده و سر برمیدارند .

رسم است که خداوند به کسی که روح الهی در او دمیده شده اجازه امتحان میدهد ، تا آنجا که خطر نابودی امانت الهی پیدا شود ، در آنجا برای نجات او ، دست او را گرفته و کمی بالا میبرد تا ببیند چه میکند و چه کرده ، در واقع حجاب جسمی را از او برمیدارد . ما آنرا از این سو مرگ و نیستی نام نهاده ایم . اما سفر ادامه دارد و در عالم برزخ آن بنده که حالا میبیند و عالم است ، مراحل را طی میکند تا مسجود همه ملائک گردد.

والسلام

{ إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۱۱﴾

در حقيقت ‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى ‏جنگند و مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏ اى كه با او كرده‏ ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است (۱۱۱)

سوره ۹: التوبة }