هیچ شرکتی عمر ابدی ندارد. اما در زمان ثبت, همه شرکت‌ها عمر نامحدود را کلیک میکنند. زیرا نمی دانند چه مدت این شرکت میتواند عمر نماید.
منطقی است که قانونگذار عمر شرکت‌ها را محدود کند و شرکت‌ها اگر بیشتر عمر کردند, در قالب شرکت جدید ادامه حیات دهند.
مثلا شرکت ارج منحل و برای ادامه همان کارها شرکت ارج 1 به فعالیت ادامه دهد.
کلیه مالکیت های مادی و معنوی قابل واگذاری به سهامداران یا فروش به شرکت جدید است. میتوان موارد دارایی و حقوقی را حل کرد .
مهم این است که اکثر شرکت‌ها از دست رسوب روشهای غلط نجات یابند. همچنین احتمال ورشکستگی شرکت‌ها پس از انحلال قانونی کاهش خواهد یافت.
نظر به این که همه شرکت‌ها سهامداران خاص خود را دارند (در واقع ذینفعان نیز در شرکت‌ها سهیم هستند و کارکرد شرکت برای آنها مهم است ) با این کار تکلیف سهامداران و ذینفعان تا حدود زیادی روشن میشود. اگر آنها خواستند در شرکت جدید وارد شوند , با قیمت سهام جدید و شرایط حال حاضر و مشخص شرکت اقدام به کار میکنند .
بنابراین تا حدود زیادی مشکل سوءاستفاده مدیران عمده از مقوله ورشکستگی حل میگردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر