کسی که کار زشتی انجام میدهد, روح خود را مکدر میکند. اتفاقات عالم بیرونی, امری است جداگانه .
شخصی که دروغ میگوید, روح خود را تیره میکند. این گونه افراد در جامعه وجود دارند و برای این مردم میتوان پاک شدن روح را متصور بود .
اما کسانی بدتر هستند . کسی برای دروغ گفتن دلیل و منطق توجیهی می آورد , اول خودش را قانع میکند که کار خوبی کرده, سپس کار خوب دروغگوئی را از دیگران نیز انتظار دارد !
این افراد کسانی هستند که مصاحبت با ایشان سخت است. گر چه نباید هیچ یک از بندگان خدا را از دل برانیم. اما تحمل این افراد مشکل است .
نظر به این که اکثر مردم روشهای معمول جامعه خاص خود ( محیطی که در آن پرورش یافته‌اند ) را به کار میبرند. و البته جوامع خاص هیچ دو فردی یکسان نیست.
تصمیم گران جامعه باید این گونه صفات توجیهی در کارهای غلط را در جوامع شناسایی و نسبت به اصلاح آن اقدام نمایند.
کارهای گروه های تکفیری, انجام رفتار دوره جاهلیت به جای حدود شرعی حتی رفتارهای غرب و شرق زدگی به اصطلاح روشنفکرها از این قبیل موارد هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر