شاید در چند صد سال گذشته که جامعه ایران با پدیده غرب زدگی مواجه شده است ، کمتر کسی به پدیده تکامل غرب زدگی پرداخته باشد . امروزه شکل غرب زدگی در حال تغییر است و در تکامل غرب زدگی به مرحله واقعی جذب حسن ها و نگاه داشتن مزایای خودی رسیده ایم .
غرب زدگی را به پسندیدن هر آنچه از غرب است معنا کرده اند . از فرهنگ و اموال و رفتار و هر آنچه آنها میکنند . در مرحله بعدی سعی کردند آنچه آنها دارند را با رنگ و بوی وطنی به خورد جامعه دهند . مدل ایرانیزه کردن فرهنگ غربی و داشته های غربی و ...
اما در نهایت تکامل ، آنچه کم کم امروز داریم به آن میرسیم . مشاده شده که مردم حسن های غربی را جذب میکنند و به داشته های هزاران ساله خود نیز افتخار میکنند . در عین اینکه از شکستهای انگشت شمار طی این چند هزار سال ناراحت و گاهی جبه گیری میکنند ، اما خودیت خود را دیگر ترد نمیکنند.
این حسنی است که جامعه ما بعد از هزارن سال به آن رسیده است . در مواجهه با سایر فرهنگهای غالب نیز احتمالا وضع مشابهی داشتیم ( جامعه شناسان تاریخی باید در این خصوص نظر دهند )
جا دارد که رفتار و برخوردهای خودمان را که طی هزاران سال در مواجهه با فرهنگ های دیگر شکل گرفته( نه فقط به صورت متصرف شدن ، بلکه با تبادل تجاری و فرهنگی در زمان صلح نیز این تبادل فرهنگی وجود داشته است) در کنار مشاهدات و مزای جوامع شرقی و غربی ( آنچه بیرون از مرزها میگذرد ) بازنگری کنیم و دنیای نو برای مردم سرزمینمان بسازیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر