اشتباه در استنباط " کشف کهن‌ترین ستارگان کیهان در قلب راه شیری "
ستاره های کشف شده ظاهرا دارای بیشترین مقدار ممکن هیدروژن هستند . یعنی عناصر سنگین در آنها مشاهده نشده است . اولا ممکن است اشکال مشاهده نشدن در تجهیزات ما باشد که نتوانستیم ببینیم . در ثانی تراکم گازهای بین ستاره ای در مرکز کهکشان به قدری زیاد است که روی تصاویر پشت خود تاثیر میگذارد .
برای درک دقیقتر مسئله تصور کنید که ما داریم به کمتر از یک ثانیه فضائی ( از لحاظ زاویه ) نگاه میکنیم . بنابراین خیلی اهمیت دارد که دقت ابزار ما چقدر باشد و یا تصویر مشاهده شده از بین چه گازهائی و با چه چگالی عبور نموده باشد .
دوم با فرض این که گروهی از ستارگان هیدروژنی در نزدیکی مرکز کهکشان ( سیاهچاله ) باشند و عمر آنها خیلی طولانی باشد ، اندازه آنها چه میزان خواهد بود .
میدانیم که خورشید ما در 8 میلیارد سال عمرش تمام میشود . ( کل سوختش را مصرف میکند و سرد میشود ) این یعنی مجموعه این ستاره هر کدام دارای ابعادی خیلی کوچکتر از خورشید دارند که از 18 میلیارد سال پیش تا کنون ، هنوز هیدروزن در آنها قالب است . و مثلا هلیوم در آنها مشاهده نشده است .
آنچه معقول به نظر میرسد این است که در نزدیکی سیاهچاله امکان تشکیل ابرهای هیدروزنی وجود دارد .
میدانیم که سیاهچاله به عنوان ازپخش کننده مواد و عناصر عمل میکند و عناصر مصرف شده را تجزیه و یا ترکیب مینماید ( بر حسب شرایط ) بنابراین تشکیل ستاره های جدید هیدروزنی در نزدیکی سیاهچاله امری محتمل است و لزوما دلیل بر تشکیل آن در روز نخست تشکیل جهان نیست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر