فرض کنیم که میخواهیم حجم خیلی بیشتری نفت به یک کشور دیگر بفروشیم . همچنین میخواهیم که آن کشور در صنعت نفت و گاز ما سرمایه گذاری نماید . چگونه این کار را باید انجام داد ؟
طبیعتا باید از کشور مورد نظر و همه چیزهای مرتبط اطلاع داشته باشیم . برای اینکار لازم است یک شرکت تحقیقاتی در آن کشور با سرمایه گذاری ایران و مشارکت آن کشور ( مثلا آفریقای جنوبی یا چین یا هند و روسیه و غیره ) در آن کشور ایجاد نمائیم . خروجی آن شرکت اخبار ، پیش بینی ها و توصیه ها است که در قالب یک سایت اینترنتی و احتمالا مجلات تخصصی میتواند باشد .
اما افراد مهم انرژی آن کشور میتوانند در این شرکتها استخدام شوند. اساتید دانشگاهی آنها - دانشجویان نخبه - افراد سیاستمدار و غیره .
بدین ترتیب یک تصویر از آنچه در مقوله انرژی در آن کشور اتفاق می افتد با دقت زیادی خواهیم داشت . حالا میتوانیم در مکانهای مناسب آن کشور پالایشگاه مشترک ایجاد کنیم .شرکتهای مناسب برای شراکت داشته باشیم و مخازن ذخیره و ترانزیت نفت و غیره ایجاد کنیم . در بخشهایی میتوان این پایگاه های ترخیص نفت و گاز را با لوله به کشورهای همسایه متصل کرد .
با شناخت شبکه انرژی این کشورها میتوان با قراردادهایی که برای دو کشور سودمند باشد ، نسبت به سرمایه گذاری مشترک در ایران با آن کشورها اقدام نمود.
نه تنها صنعت نفت و گاز ، بلکه صنعتهای مهم کشور نیز میتوانند در مقاصد صادراتی خود نسبت به ایجاد این موسسات تحقیقاتی اقدام نمایند .
موسسات تحقیقاتی فرش ایرانی در آلمان و بریتانیا که مشتریان سنتی فرش ایرانی هستند از این دست میباشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر