فیزیکدان ها امیدوارند این نوع برخوردها ابعاد تازه ای از ذرات را فاش کند، ابعادی که جهان بر پایه آنها می گردد.
نظریه کنونی ذرات تشکیل دهنده اتم به نام "مدل استاندارد" یکی از دستاوردهای بزرگ قرن بیستم بوده است.
این نظریه رفتار ماده و نیروها را براساس تعامل میان خانواده ای متشکل از ۱۷ ذره توضیح می دهد. آخرین اینها، بوزون هیگز، در سال ۲۰۱۲ در برخورددهنده بزرگ ذرات در سرن کشف شد.
اما مشاهدات اخترشناسان به وجود چیزی بیش از آنچه که مدل استاندارد توضیح می دهد اشاره دارد. کهکشان ها با سرعتی بیش از آنکه باید می گردند و سرعت انبساط جهان به جای آنکه در حال کند شدن باشد درحال شتاب گرفتن است. به علاوه مدل استاندارد قوه گرانش را توضیح نمی دهد.
به همین دلیل فرض می شود که فرآیند عمیق تری با حضور ذرات کشف نشده دیگر در جریان باشد. کشف آنها می تواند فیزیکدان ها را به یک نظریه "فراگیر" که به شدت دنبال آن هستند نزدیکتر کند.
نظریه ای که همه نیروهای طبیعت را به هم پیوند دهد و دو رکن اساسی فیزیک مدرن یعنی نسبیت عام و مکانیک کوانتوم را متحد کند.
وقتی فیزیکدان ها برای اولین بار ساخت "ال اچ سی" را پیشنهاد کردند می دانستند که اگر مدل استاندارد صحیح باشد، این برخورددهنده می تواند به کشف هیگز منجر شود.
آنها امیدوار بودند که این دستگاه همچنین به کشف ذراتی ورای مدل استاندارد منجر شود، کشفی که تاکنون از آن بازمانده است.
یکی از مشکلات پیشنهاد تازه برای ساخت کوبنده های بزرگتر هادرون این است که کسی نمی داند برای کشف ابرذرات مرموز مورد نظر، ذرات هادرون باید با چه قدرتی به هم کوبیده شوند.
سرن امیدوار است که مرحله به مرحله بودن آزمایش هایش (اگر کوبنده بزرگتر ساخته شود)، به فیزیکدان ها امکان دهد دنبال ارتعاش ناشی از این ابرذرات بگردند.
شتاب دهنده تازه اگر ساخته شود تقریبا چهار برابر بلندتر و ده بار قدرتمندتر از نمونه کنونی است
نقل از بی بی سی فارسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر