ضریب شکست نور خورشید روی آب دریاها و اقیانوسها یک حدی حدود 48 و نیم درجه دارد . یعنی وقتی نور خورشید با این زاویه به آب دریا برخورد میکند ، نمیتواند وارد دریا شود . ( بدلیل امواج بخش کمی از نور فرصت نفوذ پیدا میکند ، اما درصد آن خیلی کم است ).
همچنین میتوان برای جو زمین و فضای بیرون از جو یک ضریب شکست داشت که شرایط مشابهی داشته باشد .
اینطور نیست که برای زاویه نور خورشید در یک عرض جغرافیایی در طی روز شرایط ثابت باشد ، از اول صبح تا ظهر این زاویه افزایشی است و برعکس بعد از این حداکثر زاویه شروع به کاهش میکند .
در واقع حداکثر زاویه نور خورشید در زمستان برای عرض جغرافیایی معادل شهر تهران ، حدود 50 درجه میشود . این یعنی اگر آب مسطحی در تهران داشتیم ( دریاهایی در همین عرض جغرافیایی ) از طلوع خورشید تا زمانی که زاویه برخورد 48 درجه شود ، نور وارد آب نمیشود. و این رخداد حدود ساعت 10 صبح اتفاق می افتد . به همین منوال از ساعت 2 بعد از ظهر به بعد نور نمیتواند درون دریا برود .
یعنی در این فصل روز دریاها ( نور وارد آب دریا میشود ) برای عرض جغرافیایی تهران معادل 4 ساعت است . حال اگر به واسطه گازهای محلول زاویه شکست تغییر کند و کاهش یابد . در همان زمان و شرایط ، طول روز برای دریاهای عرض جغرافیایی تهران بیش از 4 ساعت و حدود 6 ساعت میشود .
این یعنی گرمای بیشتری به دریا وارد میشود . از سوی دیگر این اتفاق برای مناطق حساس مثل قطب ها بیشتر موجب تاثیر مخرب میگردد. بدین ترتیب که در زمانهایی که نور دارند نیز ساعات بیشتری از طول روز گرما را در اقیانوسها جذب میکنند.
(همین مقوله را در آب سطح یخ ها و نور ورودی به آنها میتوان انتظار داشت )
در مقیاس بزرگتر این رویداد برای جو زمین نیز رخ میدهد و خود جو زمین گرمای بیشتری از نور خورشید را جذب خواهد کرد .
راه حل هایی که ممکن است وجود داشته باشد ( باید بررسی شود ) تغییر محدود غلظت گازهای محلول در آب و جو در مناطق خاصی است که بیشترین تاثیرات منفی را دارند .
گازهایی مثل بخار آب در جو و همچنین حبابهای باعمر طولانی در دریاها و غیره .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر